Verslagenheid

Verslagenheid en wanhoop.
Onze wereld staat stil. Er wordt niet meer gedacht aan ziek zijn en moed houden.
Dinsdag 11 februari is mijn nichtje letterlijk uit het leven gerukt.
Verdriet is in uitvergrootte vorm onderdeel van de dagen geworden.
Ik voel en zie het verdriet in mijn gezin. En mijn gezin is de stille getuige van de immense pijn die haar ouders en zussen voelen.
We doen wat we kunnen, maar voelen ons zo machteloos.

Lieve M, sprankelend, vrolijk, creatief. We kunnen je niet missen, we willen je niet loslaten. Toch moeten we.




9 reacties

Hoi Petra

Heel veel sterkte voor nu en wat nog komen gaat.Ik hoop dat je eigen conditie op dit moment voldoende is om naar de begrafenis te gaan en afscheid te nemen.
Wat kunnen buitenstaanders meer doen dan je kracht toe te wensen om dit vreselijke verlies te dragen

liefs
Fred
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51
Hoi Petra,
Dit is niet te bevatten, weet niet wat te zeggen.
Zoveel verdriet in je gezin, de familie, hoe moet je verder na zo'n enorm verlies....
Wens jullie heel veel sterkte en kracht om te leren omgaan met dit verschrikkelijke verlies.
In gedachten geef ik jullie een dikke knuffel.
Liefs
Laatst bewerkt: 29/06/2017 - 19:51