Verwerking van het verlies
Inmiddels 3 maanden verder, 3 maanden zonder mijn moeder ook nog maar 1 keer te spreken. Ik 24, ben 3 juli 2019 mijn moeder verloren aan de gevolgen van uitgezaaide kanker.
Mijn moeder overleed na 2 jaar lang te vechten tegen deze rot ziekte. Dit deed ze niet alleen. Ik hielp haar waar ik kon en heb in de afgelopen 2 jaar het ziekenhuis vaker van binnen gezien dan de gemiddelde Nederlander. In de laatste 2 weken van mijn moeder haar leven ging het heel snel. Ze was niet meer de krachtige vrouw die ze altijd was en je zag het leven steeds een beetje minder worden in haar ogen. 'het is op lieverds' zei mijn moeder op de dag voor haar overlijden. 'ik heb zo lang gevochten maar het is goed geweest zo, ik kan niet meer' kort hierna drukte ik op de knop voor de verpleging zodat ze palliatief gesedeerd kon worden. Een slopende 30 uur gingen we in, een 30 uur die wel een eeuwigheid leek te duren tot het moment dat ze het leven liet toen haar dierbaren bij haar waren. 30 uur waarbij ik amper van haar zijde ben geweken.
Het verwerken van dit alles is erg moeilijk, Ik vraag mij daarom ook af, hoe moet ik dit verwerken?
10 reacties
hey kerel ik heb je beide berichten gelezen wat heb je het enorm goed gedaan respect !! tijdens haar ziekte overal mee naartoe gaan echt geweldig daar heeft ze steun aan gehad dat weet ik zeker en haar steunen in alles wat ze wil is enorm zwaar dus neem je tijd /rust en onthou alleen jij weet wat je voelt dat heb ik wel geleerd inmiddels.....ikzelf 33 ben dit jaar zelf eerst ziek geworden (gelukkig geopereerd) en nu sinds begin augustus stabiel(schoon) verklaard maar 3 weken nadat dat is gebeurd is mijn moeder ook overleden aan uitgezaaide kanker helaas zij was 59 wat betreft je werk hoe erg het ook is maar laat het gaan en denk eerst aan jezelf das het belangrijkste,,,
ik wens je veel sterkte
groeten
Hey skippybal86, enorm bedankt voor jouw reactie dat doet mij goed. Ik besloot de gedachten en de gebeurtenissen op te schrijven om mijn ervaringen te delen. In mijn eerste blog staat alles vanaf het moment dat wij de diagnose te horen kregen.
Wat fijn dat jij jouw verhaal met mij deelt, het is een rot ziekte en ben blij te horen dat het bij jou nu stabiel is. Heel veel sterkte, ook met het verwerken van het verlies van jouw moeder.
Groet.
graag gedaan !! ik deed het ook voor mezelf omdat ik dus ook weet hoe het voelt om je moeder kwijt te raken en ik merk toch wel dat ik beter met leeftijdsgenoten over deze dingen praat op de een of andere manier
Dat herken ik maar al te goed, hoe ben jij tot dusver omgegaan met het verwerken van het verlies?
tsja veel praten maar ook dingen doen de band met mijn vader is gelukkig heel hecht maar dan nog als ik in het ouderlijk huis kom heb ik het elke keer moeilijk eerlijk gezegd maarja dat veranderd niet helaas hij heeft ook nog 2 hondjes die van hun 2en waren maar waar mijn moeder het meest voor zorgde omdat ze niet hoefde te werken daar kan ik dan ook wel van genieten en hier op de site heel veel leuke en lieve mensen gesproken en daar heb ik veel steun/kracht uit kunnen halen ,,,,, hoe is het met jou/jullie en wat doe jij of wat zou je willen kun je je verhaal goed kwijt?
Ik kan mijn verhaal goed kwijt, ik heb met mijn vriendin de 2 hondjes van mijn moeder in huis genomen wat een zeer welkome aanvulling is. De band met mijn broer is door dit alles ook een stuk sterker geworden dan dat het eerder was. De band met mijn schoonfamilie is ook erg goed en daar kan ik ook mijn verhaal kwijt. Veel praten en het een proberen te geven is hoe het nu gaat. Elke dag is er weer 1
Beste Ontwetenheid 101, wat een vreselijk bericht om te lezen dat je moeder is heen gegaan. Mijn moeder is op dit moment hard aan het achteruitgaan.Ze heeft borstkanker gehad , borst verwijderd en nu is het uitgezaaid naar botten en lever en kunnen ze niks meer voor haar doen.Ik zie haar achteruitgaan elke keer als ik er kom, op dit moment probeer ik te helpen waar ik kan, maar ook ik ga naar het werk. Hoe verder je komt hoe moeilijker het is om vol te houden lijkt het wel. Ik heb me net vandaag op het forum aangemeld om te kijken of mij dat gaat helpen. Ik ben blij te zien dat je je verhaal goed kwijt kan dat is volgens mij erg belangrijk.
Had jij ook dat je de ene keer het er heel graag over wilde hebben en het volgende moment er niks van wilde weten? en dat je soms het idee had dat het allemaal niet gebeurde?
Ik wil je heel veel sterkte wensen...
Groet Hilde
jij ook veel sterkte hilde dat is nog het moeilijkste om iemand achteruit te zien gaan en je kunt niks doen hoe is ze er zelf onder?
groetjes skippybal
Hoi Skippybal,
Bedankt voor je lieve reactie.
Zelf is ze er niet helemaal meer bij door de pijn en morfine.Hiervoor was ze er aardig rustig onder, maar ze besefte wel dat er niks meer aan te doen is.
Hoe gaat het met jou?
Groet,Hilde
Hoi Hilde, dankjewel voor jouw reactie. Ik herken het heel erg, ik weet nog dat mijn moeder vorig jaar zei 'volgend jaar rond deze tijd ben ik er niet meer' ik wilde er niets van weten omdat ik op dat moment mijn moeder nog had, het erover hebben voelde voor mij, tot ik mij hier had aangemeld, alsof ik iedereen tot last was. Mijn moeder en ik deelden alles omtrent haar ziekte, hoe het haar beïnvloedde en hoe mij dat raakte.
Ik had inderdaad soms ook het idee dat het allemaal niet gebeurde zoals het gebeurde. Mijn moeder stond bijvoorbeeld een maand voordat ze overleed nog op te treden op een markt en had daar de tijd van haar leven.
Ik wil je in iedergeval heel veel sterkte wensen, voel je vrij om eens een berichtje te sturen als je er even niet meer uit komt. Ik weet hoe moeilijk het kan zijn om het te delen.
Sterkte