Zenuwachtig
Zenuwachtig
Morgen 28-5 weer naar de Urologe voor controle.
Eigenlijk is het vreemd dat ik/we ons zenuwachtig ben/maken/zijn, want de afgelopen week is mijn PSA 2x geprikt, 1x voor de huisarts en 1x voor de Urologe. Dus als er iets vreemds zou zijn had 1 van de 2 wel aan de bel getrokken.
Nu trok mijn huisarts wel aan de bel maar dat was omdat mijn B12 te laag was en ik krijg nu 2 x per week injecties en ik moet B12 pillen gaan slikken.
Terugkomend op het bezoek aan de Urologe, ik heb wel kleine dingen zoals veel aandran van plassen en dan bijna niets produceren. Pijn in mijn nek en schouder (uitzaaiingen?) Snel moe, ik loop toch voor mijn doen per dagtoch nog altijd minimaal tussen de 4000 en 5000 stappen. En zo zijn er nog wel wat dingen op te noemen.
Ik hoop dat we ons zorgen maken om niets 😉
11 reacties
Ik herken het man, die zorgen en ongerustheid raak je nooit echt kwijt, sterkte morgen 👍
Moustache
Ik begrijp heel goed dat je je zorgen maakt. Maar denk dan net als wat jij zegt dan hadden ze vast wel contact opgenomen met je.
Sterkte vandaag dan met de uitslag weer man.
groeten, Evard
Goedemorgen...
Ook ik begrijp jouw onrustige gevoel Robas.... Eigenlijk zeg je het zelf al... We maken ons zenuwachtig.. Precies zoals je zegt, omdat we ook afhankelijk zijn van droge PSA cijfertjes. Ik vind het trouwens wel heel goed dat de huisarts het volledige bloedbeeld in de gaten blijft houden. Wat heb je bijvoorbeeld aan bloedarmoede..enz.. Sterkte vandaag kerel.
Roland
Vandaag dus de controle gehad. Alle pijntjes en vragen besproken op 1 na. Wel een belangrijke, kan de fluctuerende suikerspiegel ( ik heb ook diabetes 2) komen door de kanker? Deze laatste stel ik komende week nog telefonisch aan mijn Urologe.
Alle vragen zijn op zich goed besproken en mijn zorgen zijn wel weggenomen.
Toch zint 1 ding mij niet, en dat is waar zij heel makkelijk overheen stapte, mijn PSA was gestegen van 0.6 naar 1.5 en ik had mij ingesteld op een verlaging en niet op meer dan een verdubbeling. Béétje Jammer.
Nu hopen dat door behandeling van mijn te hoge cholesterol en te hoge bloedsuiker en B12 tekort mijn PSA weer een volgende keer kan dalen en dat het allen tesamen een positieve invloed heeft op mijn PSA. Voorlopig gaan we gematigd optimistisch het weekend in.
Groeten Robas.
Dag Robas,
Eigenlijk mag je niet ontevreden zijn met de uitslagen. Natuurlijk blijft het rommelen. Ook bij mij was de PSA enigszins verhoogd, van 1,3 naar 1,7. Maar als je in ogenschouw neemt waar ik vandaan kom ..... En dat geldt ook voor jou. Houd je optimisme vast en laat je niet gek maken door alle cijfertjes. Geniet van het mooie weer en laat de waardes even met rust.
Succes.
René
Beste René,
Ik hou zeker niet vast aan kille cijfertjes.
Ik hou idd in ogenschouw waar ik vandaan kom en als ik in deze regionen van een PSA 1.5 mag blijven hangen teken ik daarvoor.
Ik ben blij met jouw antwoord. Relativeert alles weer een beetje. Dank je wel daarvoor.
Groetjes.
Robert.
Hoi Robas,
Moeilijk om van de zorgen af te komen als je kanker hebt maar je doet het toch lang niet gek als ik je geschiedenis lees. Blijf optimistisch en pluk de dag zo vaak je kan.
Groet,
Tom
Beste Tom.
Dank je voor je positieve woorden, ze doen me goed. Ik weet diep van binnen dat ik het niet slecht doe maar ik heb altijd zoveel bevestiging nodig op dit vlak. Puur omdat je lichaam heeft laten zien dat hertje heeft kunnen verraden, dus ieder pijntje of dingetje vertrouw je niet zo gauw meer dan vroeger.
Maar we blijven wel positief en gaan gewoon door en plukken inderdaad de dag.
Groetjes Robert
hallo robas mag ik vragen hoe je de afgelopen 2jaar heb volgehouden en hoe heb je het een plek gegeven ,heb jij chemo gehad ,en hoe zit het met de angsten die je heb en je levensverwachtingen .ik heb ook prostaat kanker maar wel erg uitgezaaid .
en ben echt bang voor de dood kan er niet van slapen bang dat ik niet meer wakker word .hoe ervaar jij dat .en hoe gaat het gezin er mee om .ik heb niemand en moet het dus alleen doen .welke medicijnen heb jij wat ervaar jij ervan .
mvg martin
Hoi Martin,
Je vraagt hoe ik de afgelopen 2 jaar ben doorgekomen, ik zal bij het begin beginnen.
Ik was postbode en fietste en liep veel en kreeg veel last van mijn rug en zijn en heup en been, Dit alles aan de rechterkant. Ik heb afspraken gemaakt met de huisarts en heb fysio gehad en daarna, toen dat ook niet hielp naar de Internist gestuurd. Deze heeft foto's gemaakt en mij doorgestuurd naar de Urologe omdat er iets niet goed was met mijn heup.
Afspraak gemaakt en ook daar foto's gemaakt, ct-scan, body-scan en pet-scan. Na dit alles te hebben gehad kwamen de uitslagen bij een vervolgafspraak.
Daar kreeg ik te horen dat ik uitgezaaide prostaatkanker had en dat we direct ter plekke een behandelplan op moesten gaan stellen. Daar zat ik dan zonder vrouw, want die zat al thuis met longkanker, en kon er niet bij zijn dus zat haar dichter bij het gesprek als steun en meeluisterend oor.
Het plan was eigenlijk heel simpel, opereren was geen optie daarvoor waren de uitzaaiingen te verspreid door mijn lichaam, heup,bekken, ruggengraat en op de botten.
Behandeling bestond dus uit; 3 bestralingen tegen de pijn, 12 chemobehandelingen om de kankercellen zo klein mogelijk te maken en hormoonbehandeling. Dit allemaal tegelijk om de kanker agressief aan te pakken.
Van de bestralingen heb ik niets gevoeld en gemerkt, daar ben ik doorheen gefietst.😁👍.
Chemo was even een ander verhaal. Na mijn eerste chemobehandeling geen centje pijn. Je merkt niets. Na de 2e ging het mis, ik had haar over mijn hele lichaam en ik stap onder de douche, en ja hoor, de plukken haar dreven van mijn hoofd af . Ik kon zo mijn haar met een handdoek wegwrijven.
Ik heb mijn schoonzoon gebeld en gevraagd of die al mijn lichaamshaar wilde verwijderen voordat de kanker/Chemo dat zou doen. Ik kon dit niet door mijn vrouw laten doen dit was emotioneel te heftig.
Van de chemo verder geen last gehad, geen bijverschijnselen of dergelijke dus behalve haaruitval geen last. Trouwens,mijn haar is weer aangegroeid 😊.
Chemo en bestralingen heb ik nadat die gestopt zijn niet meer gehad maar moet wel zolang het duurt hormooninjecties krijgen, 1x per 3 maanden.
Levensverwachting is mij wel uitgesproken maar dat verschilt per persoon en hoe je leeft met kanker.
Ik ben niet bang voor de dood, ik heb al eens een bijna dood ervaring gehad en weet watvoor moois ik kan verwachten aan gene zijde.
Mijn gezin gaat er goed mee om temeer mijn vrouw zelf longkanker heeft waarbij de helft van haar ene Long is verwijderd en daarbij heeft zij COPD COLD 4, Dit betekent eindstadium en ook niets meer aan te doen. Ik heb zelf nog 1 broer en had 2 zussen,daarvan is er 1 overleden en heb 4 kinderen. Zoals gezegd gaan zij er allemaal op hun eigen manier mee om.
Ik hoop dat dit levensverhaal je wat positiever stemt en ik wens je alle wijsheid die er is toe in je beslissingen.
Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust. We zijn hier voor elkaar.
Groeten,
Robert
dankje wel voor je verhaal .ik vind het heel erg goed van je dat jullie er zo mee omgaan ik snap dat het voor een ieder anders is maar ik wil gewoon kijken of ik bv nog meer dan een jaar heb te gaan.en niet bv over twee maanden er niet meer ben .
ik ben pas begonen met de hormoon injectie heb wel last van opvliegers maar ja moet wat ervoor over hebben he .ik vind dat jullie als gezin heel sterk staan .wat een pech dat je vrouw ook iets heb en jij dus met twee dingen moet omgaan je vrouw en dan jezelf nog.hoe kwam het dat je haar uit is gevallen toch niet door die hormoon injectie toch
gelukkig heb ik geen pijn meer dankzij de medicijnen .dan is het net of er niks aan de hand is terwijl ik van binnen ziek ben het idee al vind ik lastig .ik probeer het te acepteren zoals het is maar gaat wel moeilijk .kaal worden zou ik niet zo erg vinden hoor .maar het idee dat ik er straks niet meer ben dat vind ik gewoon eng dat ik niet weet hoe het gaat gebeuren .bv met veel pijn ,of in mn slaap.of plotseling neer val .ik hoop dat ik nog iemand leer kennen maar ja wie neemt een partner met een ziekte toch.maar goed heel erg bedankt voor je verhaal en wens jullie heel veel sterkte toe met zn allen
gr martin