27-7-2020 een lis-biopsie met een ritje naar de OK..

Maandag 27-7-2020.. Oppas voor de kinderen is geregeld en om 11:30 uur mogen wij ons melden bij de gynaecoloog. Vooraf heb ik natuurlijk mijn vriend Google duizendmaal geraadpleegd of zoiets nu pijnlijk is.. Conclusie? Zoek het uit.. iedere vrouw voelt wat anders. Tja, dat had ik kunnen weten.. 

Wat ook fijn is in deze onzekere tijd: Corona. Mijn partner laat ik achter in de koffiecorner van het ziekenhuis en zelf loop ik richting de biopsie. Mijn lot.. 

Shit zeg, wat een ellende dit. De bloeding na de lisexcisie is zo heftig dat het dichtbranden niet alleen ruikt alsof mijn vagina wordt geroosterd. Het doet ook nog eens mega zeer. De gynaecoloog besluit dat het genoeg is. “Ik denk dat het aardig dicht is nu, vooral rustig aandoen vandaag mevrouw de Wit”. roept de gynaecoloog vanaf zijn stoel terwijl ik nog lig bij te komen van de ellende. Maar goed, rustig aan doen dus. Dat is een uitdaging met drie kinderen, waarvan 1 borstgevoede baby. Maar we gaan ervoor.. 

Mijn partner stuurt mij thuis direct naar bed. Hup liggen, en niets meer doen, wat een lieverd is het ook. Na een uur voel ik iets lopen tussen mijn benen. Shit, bloed.. heel veel bloed. We besluiten de arts te bellen en die stuurt mij direct naar de spoedeisende hulp. “Neem wat kleding mee en blijf nuchter. Waarschijnlijk gaan we dit hechten op de OK”. Top dit. Maar goed, wat moet dat moet. Om 21:00 uur lig ik dan eindelijk op de OK, heel wat bloed minder. Maar hé we hebben genoeg! Om 23:30 uur ben ik dan eindelijk terug op de kamer. Het hechten duurde langer dan gedacht. Ik krijg het maar half mee en slaap nog wat..

31-7-2020, de uitslag. Om 15:00 uur mogen wij ons melden in het ziekenhuis. In de ochtend staat er echter al een e-mail klaar.. “Er is een uitslag voor u beschikbaar in Mijn Antonius”. Ik kijk mijn partner aan en even twijfelen we of we moeten kijken. Maar nieuwsgierig als wij zijn, kunnen we ons niet bedwingen en openen we de uitslag. Shit.. daar staat het. Baarmoederhalskanker tenminste stadium 1B. Doorverwijzing naar het UMCU. We zijn er stil van. Ondanks dat mijn gevoel al 2 weken zei dat dit niet goed was, slaat het in als een bom. Kanker, ik heb kanker en nu ga ik dood..