Ik stel me even voor
Hallo lieve mensen,
Alvast bedankt aan de vele leden en verhalen, ik heb alles nog niet gelezen maar heb er veel steun aan.
Ik ben man, Belg Oost Vlaanderen, 60. niet gehuwd, geen kinderen.
Even mijn verhaal, zal jammer genoeg herkenbaar zijn voor velen.
Sinds een paar maand moeilijkheden met te eten, vooral op de middag. Ik dacht dat dit door veel te snel eten was (ik ga even naar huis eten en wil dit doen binnen de 30 minuten, anders moet ik die minuten later inhalen). 's avonds en in het weekend was dat minder, dus dacht ik dat dit door de stress was. Even later begon dit ook 's avonds en in het weekend, vooral met 'zwaar' eten (vlees bijv.).
Een collega kon me overtuigen om toch bij de dokter te gaan, wat ik vorige woensdag ook deed. Daar viel al het woord kanker. Hij maakte een afspraak voor vandaag voor een gastroscopie wat ik vandaag heb ondergaan. De dokter bevestigde eigenlijk waar ik me al op voorbereidde, ... Een harde dreun, maar dit zijn nu de feiten: een gezwel in de slokdarm.
Volgende week een 2de onderzoek onder narcose en dan later nog een volledige scan, beide om te zien voor uitzaaiing en welke behandeling er nog mogelijk is.
Ik moet jullie niet vertellen in welke staat ik naar huis reed.
Naar de geschiedenis kijken en rondstampen heeft geen zin, noch dat dit in de familie niet voorkomt en ze allen stokoud worden. De feiten zijn wat ze zijn, jammer genoeg.
Ik heb ook aandachtig het verhaal gelezen van Salie, want ook ik sta er alleen voor. Daar ben ik bezig een oplossing voor aan het zoeken.
Ik heb momenteel 1 vraagje: zou ik dit vertellen aan een paar collega's, buren ?,...ik wil vooral geen medelijden, noch hulp. Ik wil ook niet dat ze me anders gaan bekijken of om het anders te zeggen; mensen die me vroeger maar een zak vonden, moeten dit nu ook maar vinden :-)
Alvast bedankt en veel steun aan de vele mensen hier.
9 reacties
Dag Antra,
Wat een turbulente tijd maak je door. In de eerste plaats wens ik je veel sterkte toe. Zeker omdat je zegt dat je alleen bent zou ik je buren en collega's inlichten over de kanker. Ze hoeven geen medelijden te hebben, maar meeleven is wel goed. Je kunt ook zelf aangeven waar je behoefte aan hebt. Het is al fijn als jij gewoon je verhaal kan doen, de feiten aan iemand kan vertellen zonder dat je gelijk zielig gevonden wordt. Nogmaals sterkte en ik hoop dat er snel een geschikte behandeling gedaan kan worden!
Bedankt Theo.
Ik heb er eerlijk gezegd ook wat behoefte aan om dat aan iemand te zeggen, zonder de indruk te wekken dat ik medelijden of wat dan ook vraag.
Voor de rest voel ik me als anders, dus goed en ga de dingen doen die ik van plan was van te doen meer niet meer kijken naar details, bijv. zo snel als mogelijk mijn living afwerken. Was alles aan het voorbereiden om te schilderen en kijk naar kleine details,...dat ga ik nu versnellen om daar mijn ziektekamer van te maken. Beneden heb ik alles bij de hand.
Wat een rollercoaster aan gevoel en pijn.
Alles komt op je af.
Ik ben van mening deel dit met een paar mensen die je echt vertrouwd want dit ga je echt niet in je eentje kunnen.
Soms moet je als alleenstaande een brug over om te weten dat verbinding en om hulp vragen geen zwakte is😉
Keuze blijft natuurlijk altijd bij jezelf.
Sterkte💪✨️
Bedankt voor je steun Petra.
Ja, ik denk dat ik jullie raad ga volgen en dit toch aan enkele mensen ga zeggen.
Hai Antra,
Wat een vreselijk bericht! Gatsiegatsie, dat zat niet in de planning. En ja, je hebt gelijk, wij alleen weten wat je voelt en wat er door je heen gaat.
Ik sluit aan bij Theo en Petra, dus ja, vertel het degenen die je daarin vertrouwen kunt. Waarvan je verwacht dat ze ermee om kunnen gaan en je niet ineens als een zielig mens gaan zien. Mensen willen graag helpen als jij ze daar de kans voor geeft!
Veel sterkte - hoe cliché ook...
Lieve groetjes Hebe
Bedankt Hebe.
Ik heb al veel steun gehad aan de vele berichten van zovele mensen die het niet verdienen om deze verschrikkelijke ziekte te krijgen.
Vandaag heb ik het weer erg moeilijk, 1 dag na de bevestiging. Ik ga zeker jullie goede raad opvolgen, want ik voel dat ik er nood ga aan hebben.
Nogmaals super veel bedankt aan idereen.
Lieve Antra, vertel het een paar mensen! Kanker is zwaar en het is fijn af en toe wat te kunnen delen. En wél soms hulp te vragen! Zeg ik enthousiast, ik weet hoe moeilijk het is, maar écht! Je hoeft niet alles alleen te doen, alsjeblieft.
En mensen kunnen ook gewoon 'nee' zeggen. Pas goed op jezelf en betrek mensen bij wat je doormaakt. Heel veel kracht en sterkte toegewenst!
Thanks lieve Frie !
Heb even je bio bekeken, en zo te lezen ga je ook van de ene mokerslag naar de andere hé,..
Ik heb het aan een paar vertrouwelingen gezegd en uiteraard krijg ik positieve en lieve reacties. Maar ben wel rationeel genoeg dat bij sommigen dit gaat wegdeinen, die mensen hebben natuurlijk ook hun eigen problemen. En dat snap ik maar al te best.
Was vandaag in het ziekenhuis om nog een cameraonderzoek te doen onder narcose. Binnenkort een volledige scan om dan later me te zeggen in welk stadium ik zit en welke behandelingen er eventueel worden opgestart. Ben intussen bijna een week verder na dit nieuws en ik begin het te aanvaarden, mijn 'mindset' begint anders te draaien.
Wil nog eventjes zeggen dat ik verwonderd ben van de zorgen medisch personeel. Zo lief en hulpvaardig. De oncologe kwam me zeggen dat er een heel team klaar staat voor me. En dat ik haar altijd mag bellen.
Echt chapeau voor alle verpleegkundigen en dokters hoor.
Mokerslagen maar ook heel veel goede tijden! En hier op kanker.nl is altijd iemand die begrijpt wat je doormaakt.
Ik hoop en wens met je mee dat er behandelmogelijkheden zijn en zonder teveel gedoe en bijwerkingen.... Het kán! Heel veel sterkte met alles!