Wen er maar aan

Van nature ben ik een kluizenaar. Soms een beetje eenzaam, maar in het algemeen bevalt het me best om veel alleen te zijn. En nu ineens blijk ik ze keihard nodig te hebben, andere mensen. En die blijken er massaal te zijn en massaal te reageren. Familie, offline en online vrienden, collega's, mensen van mijn vrijwilligerswerk bij een duurzame-energieclub, een vriend van mijn oudste dochter - die ik nog nooit gezien had - die op de dag dat hij uit Australië terugkwam (!) al voor de deur stond met een pan soep en ik had via dochter ook al een koalabeertje van hem gekregen. Hoe lief is dat. Zoveel appjes, telefoontjes, bezoek, kaarten gehad! Dat mensen de moeite nemen om je op te peppen of te sympathiseren vind ik bijzonder. Zelf weet ik nooit wat ik moet zeggen en dan zeg ik maar niks. Stom!

Misschien gaat dat warme bad helpen om Het Besef te laten landen, want dat blijft hangen op pakweg 25%. Mooi hoe je mind zelf bedenkt dat je dingen hanteerbaar maakt door ze in hapklare brokjes te snijden. Sommige brokken zijn nog te groot. Ik weet dat deze site vol betrouwbare info staat, maar ik durf die niet te lezen. 'Vroeger' (een week geleden) pikte ik naast de blog van Frie nog weleens wat andere openbare blogs mee. Lekker toch om te lezen wat anderen overkomt MAAR JOU NIET. Met terugwerkende kracht bied ik jullie (mijn lotgenoten kennelijk) mijn oprechte excuses aan voor dat sensatiegelurk. Nu durf ik niet meer te kijken.

Van Kanniewaarzijn naar  Wen er maar aan en vermoedelijk zullen er nog veel (lange) blogs volgen. Ik ben altijd al een schrijver geweest. Uiteindelijk heb ik van taal mijn werk gemaakt met een keukentafelbedrijfje als freelance redacteur/corrector. Terwijl ik nog in het Mmc lag heb ik de stekker eruit getrokken. Ik was al eerder aan het afbouwen, want ik vond dat ik slordig werd. Ach ja, ouwe dag, je top voorbij, denk je dan. Maar god weet hoe lang dat dingetje al in mijn hoofd zit!? Ik heb trouwens ook een kleine TIA gehad eind oktober, oorzaak onbekend. Zet je wel aan het denken. Toen was er op de ct nog niets te zien.

De longpunctie gisteren viel erg mee, ik kan me in principe bij alles goed ontspannen behalve bij de tandarts 😊 Vandaag is de petscan, de wekker gezet om nog op tijd een ontbijtje te kunnen pakken. Mijn ex gaat mee. Hierbij wil ik publiekelijk verklaren dat hij de beste ex is die je maar kunt hebben. Dank je wel, E.