Ton

Ik dacht: laat ik eens kijken wat de zorgverzekering aan mij kwijt was in het afgelopen jaar. Ik wist alleen dat ik op 3 januari al door mijn eigen risico heen was, verder had ik me er nog niet in verdiept. Nog lang niet alle declaraties zijn binnen, maar toch komt het subtotaal al boven de honderdduizend euro uit. Oef. Een paar highlights:
- Plaatsen port-a-cath in de poliklinische OK door een chirurg met assistente,  1.565,44
- Immunotherapie per keer: pembrolizumab infuusvloeistof 5.721,14 plus dagbehandeling 728,68
- Ambulanceritje 740,81 plus 12,69 voor de kilometers
- Stereotactische bestraling hersenmetastase, 9.550,33
- Chemo per keer: pemetrexed infuuspoeder 500 mg 1.380,32 plus 100 mg 851,19 plus dagbehandeling 775,18

En ga zo maar door. Ik mis op de lijst van 15 A4'tjes nog de carboplatine die ik vier keer gehad heb en de ct-scans zie ik ook nergens terug. De eerste fout heb ik al gespot: een ziekenhuisopname terwijl het dagbehandeling was. Scheelt een paar duizend euro. Leuke info voor de zorgverzekering. Als ik in the mood ben ga ik alles eens lekker nakijken. Het goedkoopste item is een ampul vitamine B12 van 69 cent, plus een tientje voor het zetten van de injectie door de doktersassistente. Benieuwd wat er nog aan declaraties gaat binnendruppelen de komende maanden.

Het is weer zondag, straks de inmiddels traditionele lunch met de kinderen. We maken er altijd iets lekkers van. Deze keer  blauwebessenmuffins van Jongste. Vorige week hebben we na de lunch spullen uit de oude doos bekeken. Mijn peettante is een jaar of tien geleden overleden als laatste van haar generatie en al haar persoonlijke spullen, inclusief die van een hele reeks dooie tantes en een oom, kwamen bij mij terecht. Zoals de trouwfoto van mijn grootouders, de overgrootouders van mijn kinderen. Beiden zijn al in de jaren dertig overleden, ik heb ze niet gekend maar ik weet uiteraard meer van de familiegeschiedenis dan mijn kinderen. Ik heb zo'n beetje alles verteld wat ik meende te weten; ze hingen aan mijn lippen. Wordt vervolgd, want mijn eigen foto's moeten ook nog aan de beurt komen.

Mijn oma is redelijk jong overleden aan borstkanker, de jongste van het negental - twee jongens, zeven meiden - was nog een peuter. Ik heb een brief uit 1933 waarin opa aan mijn vader en oom, die op een internaat zaten, liet weten dat het nu echt bergafwaarts ging met Moeder en dat ze uitkeek naar het einde. (Wat een hel moet dat zijn geweest in een tijd dat de  palliatieve zorg zoals we die nu kennen nog moest worden uitgevonden.) De jongens moesten maar vooral goed studeren en voor Moeder bidden, daar deden ze haar nog het meest plezier mee. Mijn vader was dertien.

Een van de zeven dochters is ook relatief jong overleden aan borstkanker. Je zou haast denken aan een erfelijke variant, maar de andere dochters zijn voor het merendeel behoorlijk oud geworden. Mijn peettante is overleden aan longkanker, maar ze wilde niet dat ik dat wist. Een maand voor haar dood heb ik haar nog gebeld; ze klonk nogal mat, vond ik. Ik had werkelijk geen idee.

Deze week op het programma: bloedprikken uitgebreide versie (nieren, lever, schildklier plus het gebruikelijke) en een belconsult met de longarts. Het voelt goed om geen chemo meer in mijn lijf te hebben, maar met mijn al tijden te lage Hb ben ik nog steeds redelijk snel moe. Gelukkig lukt het goed om drie keer per week mijn oefenprogramma te blijven doen en ik wandel bijna elke dag. Fijn dat de zon weer schijnt, dat maakt alles een stuk makkelijker!