Pauze

Belconsult met de longarts. Vooraf had ik het vorige consult - de uitslag van de ct met contrast waaruit bleek dat de tumor flink gekrompen was - nog eens beluisterd met de app van Kanker.nl. Dat was wel verhelderend, want ik wist niet alles meer.

Natuurlijk heb ik ook dit gesprek weer opgenomen. We waren er snel uit: lever en schildklier niks aan de hand, nierfunctie blijft wat achter maar niet zo erg dat er iets mee gedaan moet worden. Half februari weer bloedprikken en ct zonder contrast. Jammer dat de lymfeklieren dan slecht te zien zijn, maar de primaire tumor komt toch wel in beeld en dat is voldoende om de trend te kunnen waarnemen. En dat jodiumspul komt er bij mij echt niet meer in. Tot die tijd ga ik lekker door met mijn chemovakantie, of eigenlijk moet ik zeggen: behandelpauze. Het staat immers nog helemaal niet vast dat ik na die scan weer chemo krijg.

Het zou toch mooi zijn om nog een tijd(je) stabiel voort te kabbelen - dank je wel, Frieda, voor de introductie van deze geweldige term - in afwachting van tumorgroei of nieuwe uitzaaiingen. Dat die er komen als je niks doet, dat staat wel vast, maar wanneer: het kan (heel) lang duren of (heel) kort. En datzelfde geldt net zo goed als je wél een onderhoudsbehandeling doet.

Nog vóór de ct heb ik een informatief gesprek met de verpleegkundige over palliatieve zorg, waarvoor ik zelf het initiatief heb genomen. Dan kan ik er 'blanco' ingaan, zonder het idee van tijdsdruk. De longarts vond het een goed idee van mij en raadde me aan om er ook met de huisarts en vooral ook met mijn kinderen over te praten. Wat ik zo af en toe ook wel doe, maar ze zijn er uiteraard minder intensief mee bezig dan ik; zij hebben nog iets van een leven, ondanks corona. 

Gisteren bij de sportarts geweest na drie maanden het voorgeschreven thuistrainingsprogramma te hebben gevolgd. Inmiddels gaan de oefeningen me steeds beter en sneller af en mijn spiermassa is echt toegenomen. Ik oefen nog steeds keurig drie keer in de week. Nu nog wat meer conditie opbouwen met wandelen, fietsen en in de tuin werken. O, wat zal ik blij zijn als het weer voorjaar is en lekker weer! Ik ben echt geen wintermens.

In de categorie kwaaltjes: volgende week ga ik voor een oogmeting naar de opticien. Mijn tranende oog en minder goede zicht doen zich maar aan één kant voor en dit lijkt daarom niet chemogerelateerd te zijn. Verder heb ik al een tijd een soort halfdove vinger, de knokkels lijken ook wat dikker. Dat kan een vorm van neuropathie zijn of misschien is het gewoon het gevolg van overbelasting; ik ben zo iemand die met één vinger appt en dat is nou net mijn rechter wijsvinger. Verder weinig last van. En als ik helemaal goed bezig wil zijn maak ik eindelijk de lang uitgestelde afspraken met de tandarts en de mondhygiëniste. Tijdens chemo schijnt behandeling van je gebit niet altijd verstandig te zijn en stiekem dacht ik: voor die hooguit paar jaar dat ik nog leef kan ik de boel wel verwaarlozen, geen zin in. Maar nu zou het dus wel kunnen, tijdens deze chemovakantie slash behandelpauze. Pauze? Eigenlijk valt dit onder 'watchful waiting', bedenk ik nu.