Synchroniseren
De dagen rijgen zich aaneen terwijl ik probeer te synchroniseren. De overtuiging dat het hospice de beste plek voor mij zal zijn is er wel, maar mijn gevoel is nog niet zover. Hoe kan ik in godsnaam afscheid nemen van het huis waar ik nu zeven jaar woon, dat helemaal volgens mijn eigen ideeën verduurzaamd is, met zijn prachtige voortuin en achtertuin, de badkamer vol planten, het mooie ecologische stucwerk, m'n bamboevloer. Dat allemaal inwisselen voor een hospicekamer die er niet heel gezellig uitziet op het filmpje? Nou ja, met eigen spullen kun je veel opleuken. Maar zoiets als maaltijden. Ik mag toch hopen dat dat beter is dan wat ik in het ziekenhuis kreeg, anders krijgen de dochters het nog druk met het brengen van pannetjes mama-waardig eten. Ik heb al wat drempels genomen de afgelopen tijd, maar het hospice wordt wel de grootste.
Ik heb de hospiceorganisatie gevraagd om vanaf 7 juli een afspraak te maken voor informatie en een rondleiding, samen met Oudste. Eerst mijn minivakantie met BFF deze week! Vandaag is een bezoekloos dagje, maar Jongste is er. Ze doet klusjes in huis, zet de was aan, verschoont mijn bed, bakt een rabarbertaart van de laatste oogst uit de tuin en kookt heerlijk eten straks. Morgen gaan we naar mijn voormalige schoonfamilie: Ex, Jongste, Zoon en ik. Ik heb ze lang niet gezien. Het wordt vast een vermoeiend dagje, maar ik wil het graag.
Ik kwam op het lumineuze idee nog een extra bezoek te plannen. Iemand die ik leerde kennen op mijn achttiende, we zaten in dezelfde introgroep op de uni toen ik een blauwe maandag psychologie studeerde in Nijmegen. Vroeger, dat waren nog eens tijden... We hebben allebei een hoop meegemaakt in die jaren en zijn geen van beiden psycholoog geworden :) We verloren elkaar uit het oog, maar een paar jaar geleden heb ik hem een paar keer opgezocht, hij woont dicht bij mijn schoonfamilie. Aangezien ik niet meer zo makkelijk naar hem kan, komt hij morgen naar mij bij de schoonfamilie thuis, heel erg fijn!
Ik vroeg aan het management van deze site of het mogelijk is een complete stapel van pakweg een paar honderd blogs te exporteren. Je weet maar nooit of iemand het leuk vindt er een boekje van te maken, al is dat niet iets wat ik per se nastreef. De blog kan uiteraard ook gewoon hier blijven staan maar is dan wat minder makkelijk toegankelijk. Probeer maar eens terug te bladeren naar de eerste post, dat is echt een heel eind klikken. Helaas is exporteren niet mogelijk, je kunt alleen per blogje alles copy-pasten naar een Worddocument. Nogal een klus, ik weet niet of ik dat wel ga doen.
Via via hoorde ik dat fentanyl vooral een pijnbestrijder is en het Oramorph-drankje vooral goed werkt tegen benauwdheid. Dat laatste klopt. Het werkt zelfs sneller dan ik verwacht. Maar dat kan heel goed een tussen-de-oreneffect zijn. Ik ga maar weer met huisarts L in conclaaf, of ik het misschien anders moet aanpakken. Gewoon vier keer per dag Oramorph en niet te veel nadenken over of dat nu verslavend is en dat ik het stiekem wel heel aangenaam vind, het relaxte gevoel dat ik ervan krijg. Onvoorstelbaar dat ik dat spul pas 10 dagen gebruik.
6 reacties
Ik wil dat ook wel voor je doen. Dat copy - pasten.
Wat lief! Meen je dat? Vast wel, anders zei je het niet. Dat zou ik echt super vinden! Of begin eens met de eerste 50 of zo, dat lijkt me al heel wat. Uiteraard heeft het geen haast, ik was niet van plan op korte termijn te vertrekken.
Dank! Liefs, Marian
Ja dat meen ik :). Dan begin ik er aan binnenkort, zonder haast. En indd blijf nog maar even hier.
Stel dat het gedeeld mág worden, is dit blog een schat aan leermateriaal medische communicatie en uitglijders van ons zorgsysteem. Waardevol voor artsen en andere zorgverleners die zich leerbaar opstellen. Heel mooie dagen volgende week! 🌹🍀❣
Lieve Marian,
Wat is het soms lastig hè, om weer in te leveren, de zoveelste verandering te accepteren. In dit geval het hospice. Gevoelsmatig is het een enorme stap om weg te gaan uit je huis, naar waarschijnlijk de laatste plek. Van iedereen hoor ik dat een hospice heel fijn is, dat de vrijwilligers en medewerkers enorm lief zijn. Je hoofd kan dan wel zeggen: dat klinkt goed, maar je hart en buik willen er (nog) niet aan. Ik denk dat het een acceptatieproces is.
In elk geval goed om deze optie te onderzoeken. Misschien veranderen je beeld en gevoel dan wel. Goede zorg krijg je er in elk geval.
Over een eventuele verslaving aan Oramorph zou ik me geen zorgen maken. Ook al raak je verslaafd, so what? Op dit moment is het beperken van je benauwdheid het belangrijkste. Zelf heb ik het regelmatig ook in heel heftige vorm. Het beperkt me enorm. Ook kan het heel angstig en vermoeiend zijn om erg benauwd te zijn.
Ik ben begonnen met Oxycodon, eerst kortwerkend, toen langwerkend. De dosis werd verhoogd en ik mocht een combi van kort- en langwerkend gebruiken. Ook dat hielp niet genoeg. Sinds vrijdag heb ik een morfinepomp. Om de 3 uur kan ik, als het nodig is, morfine krijgen die behoorlijk effectief is én snel werkt. Dit is naast 2 x 15 mg langwerkende Oxycodon. Ik ben er heel blij mee. Voor mij is de kwaliteit van leven toegenomen.
Heel veel sterkte gewenst!
Liefs, Jessica 😘
Lieve Jessica,
Jij ook heel veel sterkte. We zitten in hetzelfde schuitje met die veel te volgepropte borstkas... Vergelijken is onzin maar wat moet het ongelooflijk zwaar zijn voor jou om je gezin los te moeten laten. Ik wens je de kracht die daarvoor nodig is.
Veel liefs, Marian