Fijne dag

Gisteren met Ex, Zoon en Jongste - het hele gezin - bij de voormalige schoonfamilie op bezoek geweest. Vermoeiend, tweemaal twee uur in de auto, gelukkig met visserskrukje om op voorover te leunen. Het was fijn om ze allemaal weer te zien. Ex had strakke etappes gepland: eerst naar een nichtje met haar gezin, daarna zijn zus, daarna zijn broer en z'n vrouw en een van hun zoons, ten slotte nog een neef met z'n gezin. Hun baby is inmiddels 10 maanden en ik had haar lang niet gezien, wat zijn ze toch schattig op die leeftijd.

Tussendoor had ik bij Ex z'n broer thuis afgesproken met oude vriend S. We hadden maar een krap halfuurtje vanwege het tijdschema, maar het was een uiterst waardevol halfuurtje. Ik zal S waarschijnlijk nooit meer zien maar ik ben heel blij dat we op een fijne manier afscheid hebben kunnen nemen.

Eenmaal thuis een hapje gegeten, aangeleverd door Ex, met vooraf een slokje morfine. Nieuw dagrecord: drie slokjes, maar het was nodig. Ik krijg werkelijk voortdurend bakjes eten van mensen, erg fijn. Daarna op het bankbed in slaap gevallen. Kop koffie en verder geslapen. Tegen middernacht verkast naar m'n echte bed en - verrassing - meteen weer slapen. Wat was ik moe. Ik mik het tegenwoordig ook zo uit dat ik per dag niet meer dan één keer de trap op hoef. Kost te veel adem. Een gelijkvloers appartementje in een hospice biedt in dat opzicht echt wel voordelen. Een traplift zou ook kunnen maar ik denk niet dat ik er heel lang gebruik van zou maken - laat maar.

Ik had de morfine mee naar boven genomen en kon die vanmorgen vroeg meteen innemen, nog voor de inpakstress toesloeg: wat neem je mee als je maar liefst drie dagen weggaat :) Het slokje deed niet veel, ik zit nog steeds te hijgen. Ik gebruik nog steeds een lage dosering en nu gaat iedereen roepen dat ik best wat meer mag pakken, dus bij het volgende slokje ga ik dat doen, van 5 naar 7,5 ml.

Ik heb ineens twee vrijwilligers die al mijn blogposts willen downloaden! Na m'n minivakantie bekijk ik hoe nu verder. Ik weet inmiddels dat ik niet alles tegelijk moet willen, dat trek ik niet. Stiekem overweeg ik al om een e-book te maken of misschien een geprint boek om uit te laten delen bij de uitvaart. Of voor een zacht prijsje te verkopen, opbrengst voor kanker.nl. Aan de andere kant denk ik: de wereld is al vergeven van de egodocumenten, zit daar nu iemand op te wachten? Al zijn ze niet allemaal zo geweldig goed geschreven als die van mij :)

Komende dagen zal ik niet veel bloggen denk ik, wegens te voorziene vermoeidheid en het ontbreken van mijn computer. Bloggen op een telefoon vind ik vrij lastig. Dus mochten jullie me missen ... niks aan de hand.