Steroïdenstaar

Het afgelopen jaar gebruikte ik geregeld een kortere of langere tijd dexamethason of prednison. Raar spul dat werkt als een trein maar ook bijwerkingen geeft. Ik heb weer een nieuwe te pakken: staar. Als je staar niet interessant vindt, lees dan alleen de laatste alinea. Denk je: hé, daar kan ik ook mee te maken krijgen - en dat geldt voor ongeveer iedere zestigplusser - lees dan verder.

Ik zag al een tijd niet goed, vooral met mijn rechteroog, al duurde het even voor ik het echt doorhad. Links nam een deel van het werk over. Ik zag slecht in het donker en had moeite met de krant, bril op bril af, bril tig keer poetsen, een extra lamp aan, tv-kijken met één oog. De opticien stelde vast dat rechts inderdaad behoorlijk achteruit was gegaan en schreef een hogere min-sterkte voor. Ik zei nog dat ik het raar vond dat als de trend al jaren 'minder min' is, ik ineens een flinke smak 'meer min' nodig zou hebben. De opticien verzekerde mij - zonder verder onderzoek - dat dat nu eenmaal weleens voorkwam, geen zorgen. Gelukkig bedacht ik zelf dat het misschien handig was om dit eerst nader te laten onderzoeken. De huisarts twijfelde; het kon staar zijn, misschien ook niet, maar ik kreeg meteen een verwijzing voor de 'staarstraat', de snelste manier om zonder maanden wachttijd bij een oogarts binnen te komen.

Gisteren was het zover. Eerst langs de optometrist, leuke spullen had ze, ik zag een heel planetenstelsel en fraaie lasers voorbijkomen. Daarna nog de bekende Snellentest met het lezen van steeds kleinere letters op afstand, links ging best en rechts ging waardeloos. Toen ik terug naar de wachtkamer ging gaf ze me nog een brief over de staaroperatie mee en de verschillende soorten kunstlenzen. Staar, zei ik, er stond toch nog helemaal niet vast dat ik staar had? Of ik het toch maar vast - als dat lukte, na de oogdruppels die ik bij het onderzoek had gekregen - tijdens het wachten wilde doorlezen. De oogarts deed zijn ding met felle lampjes en ja hoor, het rechteroog was er slecht aan toe met 30% zicht en links had beginnende staar, maar daar zat het nog niet voor de pupil dus daar merk ik niet veel van. Ik vertelde dat ik het afgelopen jaar immunotherapie en chemotherapie had gehad, waarop hij onmiddellijk vroeg of ik steroïden had gebruikt. Nou ja, geen lange perioden maar wel vaak korte. Hij kon het zien aan het lenskapsel (zakje waar de lens in zit), dit was ook vertroebeld en dat was min of meer typerend voor het gebruik van onze goede vrienden dexamethason en prednison. Volgens mij is het ook tijdens mijn eerste en tot nu toe laatste chemo gebeurd dat mijn zicht slechter werd. Begin maart krijg ik met een week tussentijd links en rechts een nieuwe lens en het lenszakje wordt gelaserd of gepolijst of wat dan ook, om ook daar de troebeling te verhelpen.

De oogarts adviseerde nieuwe lenzen met een vaste sterkte van -2.5 dioptrie met een bril voor veraf voor het stukje 'min' dat ik dan nog tekortkom. Nadeel is dat zo'n kunstlens niet kan accommoderen, zoals je eigen lens. Voordeel is dat ik dan zonder bril kan lezen, appen enzovoort. Dus eigenlijk zoals ik het al jaren doe, maar dan met beter zicht! Het alternatief is een kunstlens op veraf-sterkte, maar dan zie je dichtbij ongeveer niks meer zonder sterke leesbril. Da's logisch hè. 

Lastig is vooral de herstelperiode, want de benodigde sterkte voor de nieuwe bril kun je pas na een maand of zo bepalen. Tot die tijd is het dus aanklooien: eerst met een bril waarvan alleen het linker glas ongeveer klopt, daarna zonder bril omdat beide glazen niet meer kloppen. Gelukkig was de arts zo aardig om aan te geven dat er met een week tussentijd gepland moest worden, dan kom je het snelst door die aanklooiperiode heen. Natuurlijk heb ik voor alle zekerheid ook even de kankerkaart gespeeld. Eind februari heb ik mijn apk en het zou fijn zijn als het een beetje handig aansloot. Dus nu kan ik op 3 en 10 maart terecht, redelijk snel na de apk. Mocht ik weer aan de chemo gaan/moeten/kunnen/willen, dan kan dat vast wel een paar weekjes wachten. (Al gaat mijn voorkeur eigenlijk uit naar het 'expectatieve beleid' dat nu gevoerd wordt: voortkabbelen, al dan niet stabiel.) Ik zag in mijn MMC-dossier dat ik pas voor april was ingepland. Eén belletje en de kankerkaart waren voldoende om het een maand te vervroegen, maar dan bij een andere oogarts, mij best.

Lekker dan, staar, weer een nieuw ongewenst behandeleffect. Ik heb het al vaker gezegd: ik heb meer last van de bijwerkingen dan van de kanker. Al is dat niet helemaal eerlijk, want zonder die medicatie, bestraling, chemo et cetera was ik er waarschijnlijk al niet meer geweest. Heb je nooit meer last van bijwerkingen. Gebruik je ook steroïden? Wees alert op het risico van staar en wacht niet tot je ongeveer niks meer ziet.

De bedrijfsarts belde vanmorgen; hij had info van mijn longarts ontvangen over mijn toestand - die brief stond ook in mijn MMC-dossier, een warrig stukje knip-en-plakwerk, maar kennelijk was het overtuigend - en hij gaat de vervroegde IVA-aanvraag in gang zetten. Ik denk dat dat goed is; een dikke streep eronder, dertien maanden nadat ik mijn laatste poststuk in iemands brievenbus deed. De hele stapel PostNL-kleding voor alle seizoenen inleveren plus de posttassen en m'n postvest, afscheid nemen van directe collega's, klaar. Het geeft duidelijkheid en rust.