Onderhoud

De eerste van vier keer onderhoudsbehandeling met pemetrexed was gisteren, vergezeld van de gebruikelijke 8 mg dexamethason op dag 0, 1 en 2. Kennelijk ben ik inmiddels ervaren genoeg met dexa en prednison om de bijwerkingen te herkennen.

Het hyperen valt deze keer wel mee. Eetlust is uitstekend. Rode bolle wangetjes staan me best goed, terwijl ik normaal juist een heel smal koppie heb. Hopelijk trekt dat nog een beetje weg, ik zie er liever als mezelf uit. Ik ben vooral benieuwd naar de dagen na vandaag. Volgens de verpleegkundige is het vaak niet eens nodig om iets tegen misselijkheid te nemen bij deze lichtere kuur.

Ik voel me goed! Er is toch wel een last van me afgevallen nu  blijkt dat het echte aftakelen en het keuzemoment 'doe maar niet' nog wat verder voor me liggen. Hoe ver, dat weet ik niet en dat wil ik niet weten, maar zoals Frie altijd zegt, longkanker is een lelijkerd. Soms krijg je na een paar maanden onderhoud alweer uitzaaiingen, maar er was hier op de site ook iemand die meer dan zestig (!) keer pemetrexed had gekregen om de drie weken en al die tijd ging het goed.

Ik heb wel een foutje gemaakt met mijn goede gevoel: iedereen die chemo krijgt weet dat je de eerste dagen de wc twee keer moet doorspoelen met het deksel gesloten. Dit was ik compleet vergeten. Gelukkig kwam Jongste pas vrij laat thuis dus die heeft de wc niet al te vaak gebruikt. 't Zal wel loslopen, denk ik.

Ik keek gisteren al vooruit naar misschien weer een vakantie volgend jaar en ik begin zelfs te overwegen om mijn rijvaardigheid terug te vragen bij de neuroloog, als ik in februari een jaar aanvalsvrij ben en bovendien geen spoor van metastasen in mijn hoofd heb. Dat minuscule littekentje van hooguit een halve centimeter, zou dat nu echt kwaad kunnen? Ik begin er een beetje genoeg van te krijgen om voor alle autoritten een beroep te doen op Oudste en Ex. Al was ik van plan om nooit meer te rijden; vlak voor de diagnose begon ik er echt moeite mee te krijgen, dus ik vind het een beetje eng. Ik ben sowieso nooit een echt geweldige bestuurder geweest - hoewel het besef daarvan me eigenlijk automatisch al een betere automobilist maakt. Dus misschien eerst een paar oefenrondjes met Oudste zodat zij erop kan toezien dat het echt verantwoord is. Kortom, ik kijk ineens met heel andere ogen naar het komende jaar. Al kan dat ook het dexa-effect zijn :)

Op verzoek van de kinderen vieren we weer eens sinterklaas. Zij zullen wel denken: je weet nooit hoe vaak (of hoe weinig) we dat nog kunnen doen. Ik zat er niet echt om te springen: cadeautjes bedenken, gedichten schrijven. Het scheelt al dat je tegenwoordig alles kunt bestellen want ik ga nu liever niet naar fysieke winkels. Vroeger was ik dol op sinterklaas vieren, ik leefde me helemaal uit en er lagen steevast tientallen pakjes voor het hele gezin, waarvan een groot deel van mij. Dus nu toch maar weer aan de bak met de kinderen. Opmerking Zoon: "Als er maar niet weer honderd pakjes liggen."

In de categorie suffe problemen: 1 een smart-tv die op afstand via inbellen een factory reset moet krijgen, want hij is zijn smartfuncties kwijt. Helaas tot dinsdag geen Netflix :( en 2: mijn zolderappartement staat weer te huur na het vertrek van de vorige bewoner. Het was dit voorjaar tijdens de eerste coronagolf al lastig om iemand te vinden - veel minder reacties dan anders - en nu tijdens de tweede golf speelt dat weer. Het is ook niet de goede tijd  voor expats zoals de vorige huurder, die hier een stage komen doen in de hightech of net een baan hebben gevonden. Dat begint allemaal weer na de feestdagen. Expats of stagiairs zijn de fijnste categorie huurders voor mij. Ze zijn doorgaans serieus en rustig, ideaal om in huis te hebben. Een maand leegstand kost mij 750 euro en dat vind ik niet zo fijn natuurlijk. Maar goed, er zijn beslist ergere dingen in de wereld, daarvoor hoef ik niet verder te kijken dan deze site.

Ik kwam gisteren op het idee om de blog van Ron eens helemaal vanaf het begin te lezen en ik viel steil achterover. Ron, ik ken je pas elf maanden - of eigenlijk al iets langer vanwege je reacties op de blog van mijn lieve vriendin Frie, waar ik meelas -  en je blog was meteen  opvallend anders-dan-andere. Al snel noemde ik je 'de huisfilosoof' en dat wordt alleen maar bevestigd door alles wat je voor die tijd schreef en wat ik nu aan het lezen ben. Ik hoop dat we nog lang van je schrijfsels kunnen genieten, maar graag alleen zolang je er zelf nog zin in hebt. Ik begreep voor het eerst dat je wel héél ver in je reservetijd zit, terwijl je ooit een prognose had van hoogstens een jaar. Wat een bizar niemandsland moet dat zijn. Voor de zoveelste keer: sterkte, man!