Lichtgrijze week
Niks nieuws onder de zon. Ik geniet ervan dat ik me zoveel beter voel dan een week geleden toen ik nog vol in de chemo-ellende zat. De longarts zei het al: zwarte week (ellende), grijze week (mwah), witte week (oké), herhaal. De zwarte week duurde hooguit een halve week en de grijze week kleurde snel naar lichtgrijs. En dan moet de witte week nog beginnen. Jessica schreef er op deze site een heel mooie blog over.
Gisteren belde de vader van Oudste. We hadden het over de leegheid van mijn bestaan; Netflix alleen kan die niet vullen, vrijwilligerswerk is ook niet echt een optie, maar wat dan wel. Vroeger hield ik enorm van handwerken. Dat heb ik op een incidentele bevlieging na al lang niet meer gedaan. Zo heb ik een paar jaar geleden een spijkerjasje geborduurd met allerlei bloemen, gewoon freestyle uit de losse pols, met een goedkoop setje flutgaren van de Action. Daarna geen borduurnaald meer aangeraakt.
Haken, breien, naaien, borduren, ik was er goed in en vond het leuk, ooit heel lang geleden. Het gesprekje heeft me geïnspireerd: ik ben op Marktplaats gaan kijken naar borduurpakketten. Naast de overvloed aan truttige patroontjes waar ik nog niet dood mee gevonden wil worden vond ik ineens een leuk borduurwerkje van Woezel en Pip. Supercute en simpel bovendien. Ik zit niet te wachten op een bos pioenrozen met dertig tinten roze, pffff. Dat setje lag daar voor mij! Ik zag het al hangen in de kamer van kleinzoon A, als herinnering aan de soort-van-oma die hij waarschijnlijk nooit echt zal leren kennen. (Papa en mama van A, vergeet niet om blij verrast te reageren als het eindresultaat jullie ooit bereikt.)
Gisteren kwam mijn poetshulp voor de tweede keer. Een heel aardige jongeman die mijn huis lekker opgefrist heeft achtergelaten. Hij vroeg hoe het met me ging en we raakten aan de praat. Zijn moeder is totaal onverwacht overleden toen hij pas 24 was. Hersenbloeding, paf, dood in een paar seconden, er was niemand bij. We hebben niets te kiezen, maar dan ga ik toch maar liever dood aan kanker zodat mijn kinderen afscheid kunnen nemen en ernaartoe kunnen groeien dat ze over een tijd mij niet meer in hun buurt hebben. Al is het natuurlijk ook niet niks om iemand te zien aftakelen, je moeder die zomaar uit het niets dood gevonden wordt, dat lijkt me pas echt een drama. De troost is in zo'n geval dan altijd 'dat ze niet geleden heeft'. Iemand moet altijd lijden, is het niet de overledene dan zijn het wel de nabestaanden.
Interessant nieuws op alle mogelijke media over 'de levende doodskist', opgetrokken uit schimmels. De vertering van je dode lichaam krijgt zo een enorme boost en de bodem krijgt extra voeding. Lijkt me erg geschikt voor de natuurbegraafplaats. Waar ik nog even een paar jaar niet terecht hoop te komen, overigens, behalve voor een wandelingetje over het fraaie terrein. Ik neem het op in mijn wensenlijst als alternatief voor de gevlochten kist van afbreekbaar plantenmateriaal.
Vanmorgen was L op bezoek. Lekker samen in de tuin gezeten en bijgepraat. Ze heeft ook nog de was voor me opgehangen. Ik begin het zowaar te leren, hulp vragen. We hebben al afgesproken dat ze in mijn volgende zwarte week langskomt met een licht verteerbaar maar voedzaam soepje. Al moet ze me lepel voor lepel voeren, ik wil echt beter eten dan ik deze keer gedaan heb. Over eten gesproken: vanavond eet ik samen met Oudste. Ik heb mijn bezwaren opzijgezet en besloten om uit gezondheidsoogpunt weer af en toe vlees en vis te eten. De makkelijkste manier om een stoot eiwitten binnen te krijgen. Jongste mag lekker vegan blijven koken voor me met tofoe en peulvruchten, helemaal prima. Oudste mag mij voortaan incidenteel dierlijke eiwitten voorzetten. Liever geen steak, dat is niet zo mijn ding, maar ons aller Ron kan trots op me zijn.
9 reacties
Hey Marian,
Niks nieuws onder de zon? Het lijkt verdorie wel alsof je glas halfvol is :)!! Een fleurig jasje, een nieuwe oude hobby, verlekkerend praten over eten en zelfs vlees.. toe maar. Die kist is ook interessant maar parkeer die nog maar even op een lijstje-voor-ooit-ver-weg.
Nee hoor. zonder dollen, ben erg blij dat je grijze week zelfs al lichtgrijs begint te kleuren. Geeft moed voor de witte week, en hopelijk gaat het ook helpen om de volgende zwarte week weer door te komen, nu je weet dat de klachten toch weer gaan verminderen.
We hopen dat de contouren van Woezel en Pip snel zichtbaar worden.
Liefs, Joke
Nu je het zegt ... dat is best wel veel nieuws! Het gaat bijna te goed met dat glas. Het lijkt wel of ik me zelfs beter voel dan tijdens de immunotherapie, toen ik nog elke dag een paar uur op bed lag. (En dat allemaal zonder dexamethason.)
Dutjes doe ik niet meer, ik lig er alleen 's avonds nogal vroeg in en dan slaap ik uitstekend en lang genoeg. En als ik merk dat mijn batterij van de volle 25% zakt richting 5% stop ik met wat ik ook maar doe en ga een paar uur bankhangen.
Het is dat je hier echt totaal niets uit kunt opmaken over de effectiviteit van de chemo, dat zal echt moeten wachten tot de tussentijdse longfoto na de volgende kuur. Maar als ik me zo blijf voelen neem ik die zwarte week wel op de koop toe, zeker als ik betere antikotsmedicatie krijg.
Liefs, Marian
Wat fijn Marian, zelfs aan je manier van schrijven kan ik merken dat je je beter voelt.
Geweldig dat spijkerjasje. Ik breide, naaide en maakte kaarten. Tijd om dat te doen ontbreekt me. En de zin ook. Misschien pak ik het ook maar weer eens op. Nu ben jij degene die een ander motiveert. Top.
Je klinkt en maakt me blij. Woezel en Pip zijn geweldig goede keuze.
Liefs Alice 😘
Ik glim van blijdschap, met de gedachte jou een bal gehakt of biefstukje naar binnen te zien werken ik hoop dat het je zal smaken. Dat geneuzel over biologische kist of ecologisch, een echt goeie oplossing is een huur kist alleen een lichaam in de grond geen verspilling meer van hout of spaanplaat met verlijmde fineer en de kist hergebruiken voor de volgende. Blij dat het al lichtgrijs is hoop dat je dat ritme vast kan houden.
Sterkte
Oudste was zo slim beef chimichurri te maken met veel groente en met runderreepjes, heel geschikt voor herintredende vleeseters. Nee, een hele biefstuk, dat gaat 'm niet worden maar dit is een mooi begin, toch?
Lieve Marian,
Super dat je je wat beter voelt! Alles beter dan (git)zwart. We leren om met weinig blij te zijn 😉. Leuk om je hobby, een oude liefde, weer op te pakken! Ik ben er ook achter gekomen dat ik er happy van word om dingen te doen die ik vroeger leuk vond en waar ik in in mijn gezonde, werkende leven niet of onvoldoende aan toe kwam. Lang leve oude liefdes!
Groetjes van Jessica
Wat fijn dat je zo bent opgeknapt! Mijn 3e week begint nog wat aan de donkere kant van grijs (lijkt wel 50 shades hier ;-), maar handwerken vind ik een briljant idee, dat lukt zelfs in een luie stoel! Dat ik daar zelf niet opgekomen ben. De eerste bestelling voor een kabeltrui is al binnen in de gezinsapp, dus ik ga zodadelijk daar de zeeman voor garen.
En jammer, dat je zo ver weg woont, anders liet ik een lekker stukje lamsbout langsbrengen de eerstvolgende gelegenheid, HaHa.
Liefs, Petra.
Dat is nog eens een lumineus idee, Marian, handwerken! Al een tijd ben ik op zoek naar iets wat ik thuis kan doen als ik te duf ben voor lezen, geen inspiratie heb voor een blog of een gedichtje, uitgespeeld ben op de piano en geen zin heb in tv kijken.
Net als Petra denk ik: hoe kan het dat ik er zelf niet opgekomen ben?
Ik heb vroeger ook heel wat truien gebreid en als student fanatiek geborduurd. Geen pioenrozen maar wilde dieren. Een tijger, een potvis, olifanten en zo.
Bedankt voor het idee, ik ga meteen op zoek.
En natuurlijk ben ik ook blij dat je je beter voelt. Hoop dat dit voorlopig voort mag duren en vooral ook dat dit spul z'n werk doet.
En eet smakelijk!
Hanneke
Wat leuk, ik heb een trend geset 😊 Een handwerkclubje! Misschien ga ik ook wel breien, maar dat vind ik echt een winteractiviteit. Wat ik nog nooit gedaan heb is quilten, dat lijkt me ook heel leuk. Wij zijn gelukkig van de generatie die het allemaal nog geleerd heeft.
Veel handwerkplezier! Liefs, Marian