Gedoe?

Mijn telefoon trakteert mij geregeld op nieuwtjes en andere dingen waarvan iets of iemand (Google of zo) denkt dat het interessant kan zijn voor mij. Krijg ik het bijgevoegde clipje voorgeschoteld: een oude sketch van een nog tamelijk jeugdige Brigitte Kaandorp met de titel Gedoe. Hoe wéét Google dat ik wel van Kaandorp en niet van gedoe houd, zit het een of andere algoritme gewoon mijn openbare blog mee te lezen? Je zou er bang van worden.

Soort van normaal
Het gaat niet slecht, ik heb zelfs weer eens gefietst vandaag. M'n lamlendige (wat een mooi woord is dat toch, lamlendig!)  lijf met tegenzin van de bank gesleurd en gewoon gegaan, want als ik eenmaal op weg ben ga ik het vanzelf wel leuk vinden, weet ik inmiddels. Onderweg kwam ik langs de aspergeboerderij en er was geen mens, behalve de verkoper. Dus lekker een paar zakken verse asperges gekocht voor Oudste en mij. Voor het eerst sinds 13 maart - mijn laatste keer boodschappen bij de Jumbo - dat ik weer eens mijn pinpas gebruikte. Gisteren ook al helemaal zelf naar de apotheek geweest; het lijkt wel of er een soort van normaal leven weer op gang begint te komen voor mij. Al ga ik nog steeds niet naar de supermarkt. Misschien kan ik er om te beginnen een keer om 8 uur 's morgens heen, als er nog haast niemand is. Ik begin zowaar benieuwd te worden hoe het er daar tegenwoordig uitziet met looproutes en zo.

Medicatieschaarste
Bij de apotheek stond alles netjes aangegeven met stickers en pijlen. Helaas is er een leveringsprobleem met mijn epilepsiemedicatie. De gebruikelijke tabletten levetiracetam van 500 mg zijn niet leverbaar en op het moment zelfs niet bestelbaar, maar 250 mg kon wel. Mij best, doe maar twee keer zoveel van die dan. Het duurde letterlijk een halfuur (!) voor dit administratief kloppend was gemaakt door twee apothekersassistenten en ik een voorraad voor een maand meekreeg, meer hadden ze niet in huis. Bij de ziekenhuisapotheek van het MMC exact hetzelfde verhaal: 500 mg is niet leverbaar en voorlopig 0ok niet bestelbaar. Die van 250 mg zullen dus ook wel snel opraken, overal. Hoe moet het nu met andere patiënten? Ik blijf het trouwens gek vinden, ik aan de epilepsiemedicatie. Ik heb nergens last van. Maar dat kan natuurlijk ook betekenen dat het spul gewoon stilletjes doet wat het moet doen.

Lamlendig 
Het lamlendige gedoe begint vervelend te worden. Is het de normale vermoeidheid en futloosheid die je bij zo ongeveer iedere kanker en/of kankertherapie cadeau krijgt of zijn het de naweeën van het stoppen met dexamethason en prednison? De persoon waar ik gisteren zo boos op was heeft wel een héél klein beetje gelijk: ik functioneer blijkbaar optimaal met een minimale hoeveelheid dexa of pred in mijn lijf. Dat zou erop kunnen wijzen dat mijn lichaam uit zichzelf onvoldoende cortisol aanmaakt, lui geworden door de dagelijkse medicatieaanvoer, en dat heet dan iatrogene of tertiaire bijnierschorsinsufficiëntie, dank u dokter Google. Ik heb al eens van iemand gehoord dat het soms een hele tijd kan duren voor je luie bijnierschors snapt dat de vakantie voorbij is en dat ie weer aan de slag moet met de cortisolproductie.
Ik zou het aan mijn verpleegkundig specialist kunnen voorleggen, maar iets zegt me dat ik weer met een kluitje in het riet gestuurd ga worden: van kanker word je moe, einde verhaal. Ik heb bijzonder weinig zin om te bellen, twee keer mijn verhaal te doen en te wachten tot ik word teruggebeld om precies dat te horen te krijgen. Ik zal het nog maar een tijdje aanzien of desnoods kan ik de vraag eens stellen aan mijn geweldige huisarts.