Dweil

Lekker de hele nacht doorgeslapen, om zeven uur wakker. Wat ik een prima tijd vind, aangezien ik voor middernacht al sliep. De gebruikelijke ochtendrituelen: thee en iets te eten. Ik noteer in Google Keep wat ik eet op een dag. Eén plak bananenbrood. Ik voelde me niet eens zo slecht en het zag er aangenaam uit buiten. Dus ik dacht: weet je wat, ik breng even die zak plasticafval naar de container, vijf minuten lopen en plastic weegt niks. Nou, dat ging prima, zelfs in normaal wandeltempo. Tien minuten beweging, dat is alvast in the pocket. Daarna een boterham met mayo en een eitje gegeten , mooie toevoeging voor de eetlijst. Ook nog even een woord van ruim honderd punten gelegd bij Wordfeud en nog wel tegen Zoon, mijn sterkste tegenspeler van de tien. Wordt vast een prima dagje, toch?

Lamlendig
Beetje krant gelezen en bankgehangen en toen ... toch weer naar bed gegaan, zo lamlendig voelde ik me ineens. Niet geslapen, alleen wat nutteloze dingen op m'n foon gedaan zoals Brigitte Kaandorp-videootjes bekijken. Ik heb de pembrolizumab-infowaaier uit het pasjesvak gehaald, dat spul gebruik ik immers niet meer. (Wat nu echt nuttig zou zijn: een nieuw telefoonhoesje kopen, ik heb nu een blauwe en blauw is de overheersende kleur in mijn interieur, zodat ik voortdurend mijn telefoon kwijt ben.)

Naar beneden maar weer, de zaterdagkrant verder doorbladeren. Jongste is al de deur uit naar de scoutinggroep waar ze leiding is. Gezellig dat ze gisteren thuiskwam, maar ze moet maar even op afstand blijven na een week studentenscoutingkamp. Weliswaar was dat  veel buiten maar wel met een groep, dus toch min of meer een risico. In mijn huidige toestand wil ik dat k*tvirus echt niet erbij krijgen. Dus ik knuffel niet met haar en we blijven op afstand.

Post
Brief van het Radboud over de second opinion! Ik word er aanstaande woensdag verwacht, twee dagen voor de start van mijn geplande chemokuur. Geen idee of de arts - toevallig dezelfde die Frie de laatste jaren heeft gehad - dan al het Eindhovense dossier heeft, maar ik zorg wel dat we er op tijd zijn en dan zien we wel. Oudste kan gelukkig mee.

Nog meer post, van kaartenkampioen M. Logisch dat er minder kaarten komen dan bijna acht maanden geleden, maar zij gaat als een van de weinigen onverdroten door met leuke kaarten en doordachte teksten. De blog die ik ooit schreef over 'wat ik niet meer horen wil' heeft bij veel mensen indruk gemaakt :) Ik heb hier een vele meters lange kaartenslinger hangen dwars door de hele woonkamer, ik schat dat tegen de twintig procent van M afkomstig is. Super.

Eten :(
Dan maar weer eten. Ik heb bijzonder weinig trek. Bakje griesmeelpap, later een minibekertje roomijs. Met de calorieën zit het wel goed vandaag. Maar waarom ging het vanmorgen vroeg goed en ben ik nu weer een dweil? Moet ik er gewoon doorheen gaan en nog een stukje lopen? Het zou zomaar kunnen dat dat de oplossing is. Dan ben ik daarna écht moe, kan ik hopelijk nog wat kwark met een banaan of halve appel naar binnen werken en dan heb ik een valide reden om weer in bed te kruipen.

Gisteren kwam P schoonmaken, ook al zo super. Ik ben boven op bed gaan liggen en zij ging beneden haar gang met stofzuiger en doekjes. Hoe fijn is dat! Ik probeer het idee van me af te zetten dat het niet nodig zou moeten zijn, maar een dweil kan nu eenmaal niet zo goed stofzuigen. Dank je wel, lieve P.

Daarna kwam mijn zus op bezoek. Ze leest duidelijk mijn blogs, want ik kreeg een doos tissues cadeau voor als ik weer eens last heb van een te hoog gestegen waterniveau. Plus een geborduurd zakdoekje dat ze ooit aan onze moeder had gegeven in de tijd dat mama darmkanker had. Het heeft vijftien jaar in de verpakking gezeten, kunstig opgevouwen. Mama heeft het nooit uitgepakt en L heeft het maar weer meegenomen na mama's overlijden. Het is de vraag of de sporen van de vergane plakbandjes er nog uit te wassen zijn. Maar ... ik heb altijd nog een familypack Kleenex achter de hand.