Chemo 2 van 4

Vandaag chemo op de andere locatie in Eindhoven. Gelukkig heb ik een privétaxiteam: Ex bracht me, Oudste haalde me op. Het is blijkbaar topdrukte op beide locaties; ik kwam in een vrij kleine kamer met vier behandelplekken terecht die zo dicht op elkaar stonden dat er zelfs een kuchscherm tussen twee bedden stond.

Ik waarschuwde al dat ik misschien mijn mond niet zou kunnen houden met die 8 mg dexa bij het ontbijt, maar de vrouw tegenover me had duidelijk hetzelfde snoepje gegeten, dus we kwamen geen van beiden aan ons leesvoer toe. Ik denk dat de andere twee patiënten blij waren dat een van ons na anderhalf uur weer mocht vertrekken, ik dus. Natuurlijk werden er in het ziekenhuis weer kroketten geserveerd; waarschijnlijk blijf ik de rest van mijn leven kroketten associëren met chemotherapie. Mijn keuze werkte inspirerend, ook de andere drie infuushangers wilden een kroket. Met dubbel mosterd natuurlijk.

Net als vorige keer merk ik niet direct iets van bijwerkingen van de chemo, maar van de dexa des te meer. Ik ga die hypertoestand gebruiken om een carrot cake te bakken. Ik hoop dat het een makkelijk en voedzaam hapje is om af en toe een brokje van weg te werken in de komende minder goede dagen. Jongste is dit weekend niet thuis dus het wordt een 'gewoon' recept met eieren en roomkaas :) En uiteraard probeer ik vandaag en morgen zo goed mogelijk te eten, zolang het lukt. Oudste doet enorm haar best om mij van gezonde hapjes te voorzien. Jongste natuurlijk ook, als ze er is. Zo eet ik lekker gevarieerd, afwisselend met vlees/vis/ei en met tofoe/peulvruchten en zo. Als ze er allebei niet zijn, zoals bij de eerste kuur, is het echt een stuk lastiger voor mij om goed te eten.

Ik heb ook bedacht dat ik een deel van mijn calorieloze thee en koffie kan vervangen door iets met meer eiwitten: half Alpro High Protein, half volle chocomel. Smaakt een beetje nesquickachtig maar minder zoet en al helemaal geen sojasmaak. Goed idee, al zeg ik het zelf. Elk grammetje eiwitten is meegenomen. 

Vandaag wordt er weer een lading nutridrinkjes bezorgd, van alle smaken wat. Ik ga proberen er twee per dag weg te werken en dat moet lukken, aangezien ik ze niet vies vind. Ik hoop snel de 58 kilo weer aan te tikken en niet te veel af te vallen de komende week.

Kortom, weer een saai verhaal, maar ik herken mezelf er wel in: in onze familie gaat het namelijk héél vaak over eten en recepten, nog steeds! Op de foto de ingrediënten voor mijn eiwitrijke mixdrankje en de bloemen die ik deze week kreeg van twee postcollega's die ik had uitgenodigd voor een kopje thee voor ze aan het werk gingen. Het was erg gezellig en de bloemen uit de voortuin van A doen het prima op mijn tafel.

Het lijkt al zo lang geleden dat ik mijn postronde liep ... en dat is het ook. Op 3 januari, mijn kankerverjaardag die ik D.V. (wie kent die afkorting nog) over een dikke drie maanden voor het eerst ga beleven. 's Middags helemaal niks aan de hand, lekker post bezorgd en een paar uur later lag ik na een epileptische aanval ineens op de spoed met de voorlopige diagnose 'er zit iets in uw hersenen en in uw linkerlong wat er niet hoort'. Dat kan je zomaar gebeuren.