Zomer 2021

Het is even geleden sinds mijn laatste blog. Ik kon me er niet toe zetten, de woorden kwamen niet en ook het gevoel was er niet. Ik moest weer landen op mijn eigen voeten, weer terug in de klei.

Het is op en af gegaan, heel veel af, even leek het erop dat ik voor mezelf de controle zou verliezen, dat de paniek en angst de regie van mijn leven over zouden nemen maar op wonderbaarlijke wijze neemt de hoop dan toch weer de angst over.

Na een heel goed gesprek met mijn oncoloog in het SJG Weert gaat het toch weer chemotherapie worden, zgn targeted chemo. Gericht op kwalitatief zolang mogelijk mijn leven rekken. Voor de immunotherapie kwam ik bij alledrie de farmaceuten niet in aanmerking. Een té zeldzame tumor dus niet representatief voor de grote groep darmkanker patiënten en daarom ook financieel te kostbaar om er geld in te steken. Ook weer een grote domper maar zo langzamerhand durf ik ook bijna niet meer te geloven dat het spreekwoordelijke dubbeltje ook eens mijn kant uitvalt. 

Inmiddels heb ik de eerste chemokuur erop zitten, weer een waar feestje maar wel iets beter te doen dan vorig jaar, tenminste dat denk ik. Misselijk, doodmoe, hoge hartslag, soms pijn op de borst maar ach dat hoort er dan weer bij zullen we maar zeggen. Ik krijg nu de zgn ‘Folfox 6+Bevacizumab’ kuren. ‘Eucalypta’ heeft weer een fantastisch gifmengsel bedacht. Het komt erop neer dat het dezelfde kuur is als vorige keer alleen iets aangepast, de Capox kuur deed vorig jaar iig wel haar werk zij het voor niet zo lange duur. Alleen is de dosering iets verlaagd omdat ik teveel langdurige bijwerkingen overhield en de frequentie is omhoog geschroefd want we willen de krengen wel optimaal te pakken krijgen. Daarnaast wordt wat ik vorige keer in tabletvorm kreeg nu in infuusvorm thuis gegeven ook vanwege de bijwerkingen. Verder komt er dan vanaf volgende keer nog een goedje bij dat ervoor moet zorgen dat de aanmaak van nieuwe aderen geremd wordt, in de hoop dat de metastasen in mijn buik niet verder doorgroeien. Mooi totaal pakket zou ik zo zeggen. Tot eind augustus ben ik heel zeker onder de pannen, floep, weg mooie zomer, weg onbezorgde vakantie met mijn gezin naar le douce France maar zoals Johan gisteren zei toen we de slagboom van het ziekenhuis doorreden “we doen gewoon net of we elke keer de tolpoorten in Frankrijk passeren”. Het is wat het is, leuker kunnen we het niet maken, wel makkelijker.

https://open.spotify.com/track/2L5WJA8XcCnczIVhujMNcZ?si=S7tnO2C1QkGs4O…