Tijd
Aftellen
Veel werkenden leven
van weekend naar weekend
blij als de week voorbij is
ze tellen de dagen
tot een paar dagen rust
Veel docenten leven
van vakantie naar vakantie
blij als men weer vrij is
ze tellen de weken
tot een paar weken rust
Veel ouderen leven
naar hun pensioen toe
blij als het klaar is
ze tellen de jaren
tot hun welverdiende rust
Als kankerpatiënt
leef ik in het heden
ik koester de dagen
ik tel niet meer af
tot de eeuwige rust
(Gedicht Janneke Mulder)
De laatste weken leef ik vooral in het hier en nu. Ik heb besloten niet meer te ver vooruit te kijken. Wat doen we met de vakantie volgend jaar? Hoe vieren we de feestdagen? Wanneer gaan we een weekend weg? Ik ben erachter gekomen als ik in het hier en nu leef is er minder angst is. Angst voor wat er wellicht nog op me af gaat komen. Het geeft me rust en natuurlijk lukt me dit de ene dag iets makkelijker dan de andere.
Fysiek is het een ander verhaal. Het lijkt of lopen en wandelen steeds moeilijker wordt. Wandelen met Fred gaat moeizaam, een half uur is de max daarna gaan mijn benen en voeten ‘flubberen’, het is alsof ik een hele dag te kleine schoenen heb gedragen. Naaldenprikken, koud, gevoelloos. Ook mijn handen vertonen deze neuropathie. Ik hoop dat dit nog weg gaat trekken. Datzelfde geldt voor de extreme vermoeidheid.
Maar genoeg geklaagd, ik ben er nog, ‘alive and kicking’, ahum laten we zeggen ‘alive and knitting’…….😂
3 reacties
Tja, welkom bij de club. De club waar niemand lid van wil zijn. Maar als je het eenmaal toch bent, is deze site een prettige, warme plek, waar men elkaar steunt door dik en dun.
Je plaatst in één keer heel veel berichten, meer dan ik in één keer kan lezen. Dus ik bladerde er wat doorheen en wie schetst mijn verbazing dat ik hier mijn eigen gedicht tegenkom; ik plaatste dit een tijd geleden in mijn blog.
Ben vereerd hoor, dank je wel. En ik wens je veel sterkte met de ziekte die ons allen hier bindt.
Liefs,
Hanneke (in plaats van Janneke)
Hey Hanneke,
jouw gedicht raakte mij enorm vandaar dat ik het heb gedeeld. Dankjewel voor je mooie woorden ♥️
Op de een of andere manier ben ik er nu pas aan toe om op kanker.nl actief te worden. Het was vaak te confronterend. Terwijl ik wel vaak blog op Wordpress.
Nogmaals dank! Ik herken wel wat je schrijft, kwam hier ook pas terecht toen ik al twee jaar ziek was. Maar er is hier een wereld voor me open gegaan, heb hier echt vrienden gemaakt. Het lezen van andere blogs en daarop reageren, de warme reacties krijgen van mensen die je niet kent, maar aan wie je niets hoeft uit te leggen. Ik vind het heel bijzonder.
Wat betreft dat gedicht en jouw blog over tijd: dat was voor mij één van de grootste mentale veranderingen toen ik ziek werd: een totaal ander besef van tijd. Jij hebt daar heel mooi over geschreven. Ik ga meer blogs van je lezen.
Liefs, Hanneke