Vinger op de zere plek.
Op vakantie toch vaak een traantje weggepinkt . Zodra ik aan de situatie van voor de vakantie denk voel ik mijn ogen al prikken. En dan heb je theezakje waarop staat. Waar werd je gelukkig van afgelopen jaar.
En dan kan ik het niet 1, 2, 3 bedenken. Afschuwelijk, dat ik de momenten waar ik gelukkig voelde niet naar boven kwamen. Weekend met een vriendin op pad. Een weekje weg met mijn man. Mijn Nijmeegse Vierdaagse.
De negatieve gevoelens overschaduwen weer alles. Gisteren hadde we een bruiloft van de buren 40 jaar getrouwd. Dan zie ik al hun 4 kinderen met aanhang en kleinkinderen vol lof over hun ouders een lied zingen. De kindere die allemaal met elkaar betrokken zijn . Mooi, heel mooi . Maar ooh wat ben ik dan jaloers. Het doet zo zeer. Uiteraar betrek ik het op mijzelf. En ik weet dat het niet aan mij, aan ons ligt. Maar toch.
3 dagen thuis van vakantie en het onrustige gevoel is weer volledig terug. Voor de vakantie was ik naar de huisarts geweest. En het was niet verrassend dat mijn bloeddruk veel te hoog was.
De huisarts gaf mij gelijk dat ik hem uit huis heb gezet. Dat hij een egoïst is. Hij manipuleert, hij chanteert. . Ik moest een tijd geen contact met hem hebben.
ik heb het aan zijn vriendin doorgegeven. Ik geef alleen door als er post voor hun is. En leg dat in een kastje buiten.
Ik kreeg er niks voor de hoge bloeddruk. Moest proberen zoveel mogelijk van de vakantie te genieten. Maandag mag ik naar de praktijkondersteuner. Hopelijk geeft ze mij weer een zetje in de richting van het positief denken.
Ik merk met schrijven al dat ik van hak op de tak ga. Maar ja, dat hoofd wil niet wat ik wil.
Net het nieuwe van Olijfblad gelezen. En daar las ik ern stuk over rouw
Hoe rouw je na een kankerdiagnose. Een Belgische rouwexpert professor Manu Keirse .
Bij zijn uitspraak "Ook van een ernstige ziekte kan een verlieservaring zijn "
Ja zo voelt het bij mij. Helemaal met het verlies van mijn zoon . Ja zo voelt dat ook. Ik genezen en hij leeft nog. En toch voelt het als rouw.
En eerlijk. Ik zeg het net tegen mijn man. De zin om leuke dingen te doen, om er te zijn . Die is weg.
Ja . Ik heb hulp nodig.
Word vervolgd.... 😥
10 reacties
Ik wens dat je snel goede hulp krijgt.
Liefs Marieke
Dank je wel. Ik hoop dat het alleen bij de praktijkondersteuner opgelost kan worden. Ik heb ern goede klik met haar
Schrijven helpt he.... dikke knuffel voor jou!
Knuffels zijn erg welkom. Doet mij goed 😘
Lieve lieve jij, wat zou ik je graag willen helpen! Maar ik kan 'alleen maar' hier naar je luisteren en hopen dat hetgeen ik schrijf je een ienie mini beetje 'troost' geeft. Maar voor jouw pijn bestaat geen troost. Die voelt alsof met een grof mes een deel van je hart is weggerukt. Ondanks dat je wéét dat je de juiste beslissing hebt genomen, het is wél een beslissing die je als moeder helemaal niet wílt nemen!
Ik voel de pijn van het niet hebben van eigen kinderen. Jouw pijn is erger...
Bij deze een liefdevolle warme welgemeende knuffel XXXXX
Lief, ❤️
Al kan ik alleen mijn verhaal kwijt. En een luisterend oor is zeker fijn.
Xxx Wil
Lieve Wil,
Het is niet raar dat je na zoveel verlieservaringen in de rouw bent: je gezondheid, je vertrouwen in je lijf en misschien bovenal: het verlies van je zoon. Van het kind dat je hebt gedragen, gebaard, gevoed en gekoesterd. Geef al die emoties de ruimte en de tijd. Weet dat rouw altijd minder wordt, alleen kan niemand zeggen wanneer.
Een dikke knuffel, sterkte en liefs, Monique
Dank je wel 😘
Ik wil gewoon door. Liefst onbezorgd.
Gewoon gelukkig zijn . Ben nu een warhoofd, een chaoot. Een grote spons . Die het liefst een ander helpt ipv mijzelf.
De enige voor wie ik door wil is mijn man. Die heeft ook veel op zijn bord gehad.
Ik voel wat jij voelt. Hopelijk dat je hart luchten morgen, een opening is naar positieve gedachten. Ditzelfde geld ook voor mij. Ik heb morgen ook een afspraak bij de HA om eea te bespreken. Dikke knuffel!!❤️
Jij ook sterkte en een hele dikke knuffel. 💋💋💋