De tijd nemen.

Natuurlijk heeft de praktijkondersteuner geen pleister om mij direct beter te voelen.  Maar na ruim 1 uur gekletst te hebben ging ik de deur uit met aan de ene kant de bevestiging dat ik daadwerkelijk in rouw ben. En dat ik niet de enige ben.  Zij heel veel ouders krijgt met vergelijkbare  problemen.

Ik moet het de tijd geven. Het moet slijten. Zowel de angst voor mijn gezondheid als het verlies van mijn zoon. 

Ook de teleurstelling over mijn dochter verteld.  Dat ik geen steun krijg van haar.  Maar ook niet tijdens het ziek zijn kwam er sporadisch de vraag hoe het met mij gaat. 

Een schrale troost. Haar schoonmoeder hoort ook niks, en die woont op hemelsbreed 300 meter van hun af.  En ligt zelfs op de route naar de supermarkt.  

Maar dat neemt niet weg dat ik het enorm mis. 

( wat niet geweest is kan je niet missen)

Ik zou het  ook een keer leuk vinden als ze alleen maar vraagt of ik bijvoorbeeld   een keer met haar ga winkelen ( terwijl ik dat ook niet echt mijn ding is. ) of gewoon een koppie komt halen.  

Ze zal niet veranderen. De praktijkondersteuner wil als ik er aan toe ben , helpen met een gesprek voor te bereiden . Ze vind dat ik de dingen waar ik tegen aan loop bespreekbaar moet maken. 

🤔 muh. Ik weer niet of ik dat wil. Eigenlijk niet eerder dan dat ze er over begint. ( over haar broer dan) 

Ik ga erover nadenken.  

Over mijn zoon geeft de praktijkondersteuner aan dat ik de goede zet gedaan heb. Hij is  ver , heel ver over de grens gegaan is. 

En hij echt wel weet wat hij gedaan  heeft. En dat hij nogsteeds een probleem heeft met drank. 

 Ik moet gewoon in mijn ritme blijve  . Dus gewoon werken.

En zoveel mogelijk in de buitenlucht.  Lekker wandelen,  liefst elke dag. En max een kwartier mijn frustraties opschrijven. Ongeremd opschrijven, alles wat in mijn opkomt.  

Vandaag liet ik al verstek gaan. Ik had de hele dag gewerkt. Ik ben even opgebrand. Mijn hoofd gaat op hol

Morgen naar mijn werk,  en morgenavond de afspraak met mijn vriendin om te wandelen. Stok achter de deur.   Straks maar een halve slaappil. Hopelijk sta ik dan iets uitgeruster op.