En toen was hij weg.

Pfff wat een week. Tenminste het is niet eens een week. 

Mijn beste vriendin haar dochter was vorige week vrijdag uitgerekend.  

40 weken zwanger.  Vrijdag avond had ze pijn in haar buik. Maar 2 uurtjes later was dat over. Zaterdagochtend  voelde het niet goed. En heeft ze de verloskundige gebeld.  Ze mocht langs komen 

😭 het kindje was overleden.  Wat een hel. Zo zielig. Ze kreeg een pil en  moest thuis wachten dat haar baarmoeder gerijpt was. Zondagochtend moest ze terug komen. Zondag middag is haar dochtertje geboren. Zo'n gaaf mooi meisje. Zo onwerkelijk dat dit gebeurd. 1 op de 1000 zwangerschappen gebeurd dat. 

Zondag avond was onze irritante rode draad weer  de mist ingegaan.  Het is bij ons kermis. Dus dan mag je een borrel. Vond hij 🤷‍♂️

Nee. Dit is niet de afspraak die we gemaakt  hebben. 

Ik was maandag kompleet over de zeik ( sorry voor mijn taalgebruik) 

Ook zijn vriendin had gedronken. Ze zei het waren maar 2 glazen. Ik zei dat zijn er 2 teveel .  Met ons de afspraak gemaak  dat ze niet zou drinken. Nou aan haar ogen te zien waren het er meer. 

Ik was ( en ben het nog) in alle staten.  

Was eigenlijk ook bang voor mijn eigen gezondheid.  Had pijn in mijn buik en borst. 

Ik heb gezegd dat ik zijn kop in elkaar zou slaan met een moker ( die ik naast mij had liggen) .

Echt ik draaide helemaal  door. Schrok van mijzelf dat die narigheid uit mijn mond kwam. Dan kan je mijn afkomst wel horen en raden  🤭 Amsterdams. 

Ook tegen haar ben ik helemaal over de rode gegaan.  Hoe kan ze zo respectloos zijn. Dit is al de derde  keer in 8 weken. 

Uiteindelijk waren ze weg. Maar kon niet bespeuren of ze iets meegenomen hadden.  

Dinsdag niks van ze gehoord. 

Woensdag kwam ik thuis van een kroeg schoonmaken.  En meneer was thuis. 

Hij was niet van plan  om te vertrekken.  

Ik kan nergens heen. Zijn vriendin appte later of ze hem moest halen. 

Dus ik zei graag. 

Met nog iemand erbij heb ze hem opgehaald.  

Als een klein kind (van 32 jaar) liep hij snotterend en boos  met ze mee. 

Hij had ook wat spullen mee. 

Ik heb de hele dag alle deuren op slot met de sleutel aan de binnenkant.  

Nee ik ben er niet trots op dat hij weg is. 

Het kan echt niet langer. Als aanstaande  maandag mijn last van mijn lichaam niet weg is ga ik naar de huisarts het even laten checken.  

Ik weet niet wat erger is. Mijn kanker of hij. 

Zucht. Ben moe van de strijd. 

Vanmiddag hadden we kraamfeest en afscheid tegelijk van het meisje. Jeetje wat deed het zeer.  We kregen beschuit met muisjes.  Ze had sterretjes geknipt en of een ieder iets daar op wilde zetten voor hun dochtertje 

Ik maak altijd bij geboorte een geborduurde handdoek.  Voor haar heb ik dat ook gedaan. Met 2 kleine hartjes naast de naam.  

Ze vond het zo mooi. En ze liet het trots zien aan alle andere die binnen kwamen. 

Ook de kraamhulp vond het bijzonder.  

Met liefde gemaakt.  

Nu ga ik weer douchen en probeer mijn zorgen in het putje te laten wegspoelen.  😭😭