41. Meer morfine

De afgelopen week stond in het teken van kleding. Genieten van eten en niet meer bewegen leidde ertoe dat het aantal broeken dat ik nog pas is gereduceerd tot nul. Ik doe het met joggingbroeken. Helemaal prima. Maar die worden te warm als het weer warmer wordt. 

Er gingen zakken vol kleding de deur uit. En er komt zo weinig mogelijk voor terug. Gelukkig heb ik een Hema (ben Hema-fan) en Zeeman om de hoek. Maar al dat gepas kost veel energie, en is waarschijnlijk ook mede oorzaak van mijn toenemende pijn. Want het gaat niet zo lekker. 

Eind januari gestart met een morfinepleister van 12 mg, voor een duur van 3,5 week. 
Daarna 25 mg voor een duur van 2 weken.
 Toen naar 37 mg voor een duur van  ............. 2 dagen
Nu plak ik 50 mg. Voor hoe lang? 

Dit is geen fijne opsomming. Steeds meer morfine nodig om de pijn een beetje te kunnen hanteren. 

Net als vorige week vrijdag wilde ik ook deze vrijdag de fysio afbellen. Besloot om toch te gaan. Om afscheid te nemen. Zie eigenlijk niet meer in waar ik de energie vandaan moet halen om naar de fysio te gaan. Ik kreeg de deur van de praktijk zelfs al niet niet meer open. (Zware deur). Maar er is altijd en overal hulp, zo ook nu. 

De fysio keek me aan, constateerde dat ik "diep in het rood zat", en bracht me naar haar kamer. Heel fijn om even te praten en ontladen. Ik kreeg twee opdrachten mee. Meer morfine regelen. Ook al had ik pas 2 dagen geleden een ophoging gekregen. En meer rust nemen. "Jij staat op met een lege emmer", zei ze. Als iemand zo goed weet hoe het met je gaat en het zo prachtig verwoordt, neem je geen afscheid. In elk geval zie ik haar komende vrijdag terug. Eens kijken of ik na een week met meer rust en hopelijk minder pijn wel verder kan komen dan alleen een gesprek met haar. Wat oefeningen kan doen. Te beginnen met het openen van de deur van de praktijk in mijn eentje.

Van pijn word je moe. Van morfine word je moe. De stukjes "leven" op een dag worden steeds korter, ik slaap meer. Zo ziet het palliatieve pad  eruit was me ooit voorgespiegeld. Het klopt dus. 

Vandaag loopt mijn dochter haar eerste halve marathon in Nijmegen. Was er zo graag bij geweest. Maar dat gaat niet. Dus moedig ik haar zo dadelijk aan via videobellen. En prijs ik me gelukkig dat ik er vandaag op deze manier toch bij kan zijn.