39. Van Billie Turf naar Maxima

Ik had het al eerder geschreven. Ik loop met mijn armen. Steunend, leunend en draaiend breng ik mezelf rechtop vanuit een stoel. En dan die eerste stappen zetten. Die zijn pijnlijk. Pas als ik warm ben gedraaid neemt het af. En dan loop ik verder als een oude kromme vrouw, zwaar leunend op de rollator. Als een soort Billie Turf. Die waggelt, denk ik. En Billie doet net als ik geen enkele moeite om dat wat smaakt te laten staan, denk ik. Maar die kilo's moeten wel mee. 

Toen kwam ik, na de nodige aanmoedigingen van mijn moeder, toch terecht bij een oncologisch fysiotherapeut. Meer om mijn moeder blij te maken, dan dat ik er zelf iets aan zou hebben. Dacht ik. 

De fysiotherapeut zag me bij de kennismaking lopen met de rollator en hoe ik plaatsnam op een stoel. Deze ene observering was genoeg. Werk aan de winkel! Ik deed alles fout. Daar komt het op neer. Ze schudde me enorm wakker en zette me aan het werk. Het grote doel: opnieuw leren lopen. Mij rechtop mijn heupen zien te krijgen. Ik mocht mijn armen ontslaan van hun looptaak, en elke draai vanuit de heupen vermijden.

Opnieuw leren lopen. Dat valt niet mee. Nu heb ik weer eens een keer geluk met een topvrouw in "mijn ondersteuningsteam", want zij weet ook van wanten én is prettig gezelschap. Haar uitleg is helder. Dat ze precies, maar dan ook precies weet hoe het fysiek met me gaat, doet me zo goed. Zij weet alles. Begrijpt alles. En ziet mogelijkheden om de afnemende spierkracht hopelijk wat te remmen. Ik zie haar elke vrijdag, "train" onder haar begeleiding, en mag dan met een tas vol met tips en huiswerk naar huis. 

Ik ga nu als Maxima door het leven. Schrijdend. Rechtop lopend. Elke stap keurig gezet. En omdraaien doe ik door  rechtop om mijn as te draaien, voetje voor voetje, alsof ik op dansles zit. Mijn benen moeten doen waar ze voor bedoeld zijn. En visualiseren helpt enorm. Ik streep mijn Billie weg en kies er een koninklijke hoogheid voor terug. Maar wel één die zelf diep buigt voor de onlogische fysiotherapeut die op haar pad kwam. 

Lotgenoten, ik wens u een dergelijke ontmoeting ook toe mocht het u nu of in de toekomst op het palliatieve pad ondersteuning bieden. Lang leve de oncologische fysiotherapie! Hoezee! Hoezee! Hoezee!

(Bedankt mam :))