Tijd gaat snel, maar de tijd staat ook stil.
Morgen is het alweer 3 maanden geleden dat mijn moeder is overleden. De tijd gaat zo snel, maar toch staat de tijd nog steeds voor mij stil. Ik vind het nog erg moeilijk om door te gaan. Ik weet het, het is nog maar kort geleden, en ik weet ook dat iedereen het op een andere manier verwerkt. Als ik naar mijn broers kijk, zij werken gewoon weer, gaan in de weekenden weer uit. Dit lukt mij allemaal nog niet en ik irriteer mij hier heel erg aan.
Deze maanden komen ook alle eerste dingetjes waar mijn moeder niet meer bij is. En hier zie ik ook erg tegen op.
Zondag 10 maart zou mijn moeder 54 jaar zijn geworden. Ik zie erg op tegen deze dag.
Familie komt langs, daar ben ik erg blij om & met het gezin gaan we nog bowlen en uiteten. Hopelijk kom ik zo de dag een beetje door
Ik mis mijn lieve mama zo :’(
9 reacties
Ach lieverd, natuurlijk mis je haar! Sterkte meis....
Lieve Marieke, wat een enorm verdriet! Gun jezelf de tijd en rust om het allemaal te verwerken. Ik wens je veel kracht toe en hoop dat er mensen zijn bij wie je uit mag huilen en troost kan vinden.
Oh meiske toch! Ik zou je willen omarmen. Woorden zijn dan niet nodig. Mijn vader is overleden toen mijn kinderen 3 en 4 waren. Ik was papa's kindje. Had er veel verdriet van. Maar de onbevangenheid van mijn kindjes trokken mij er doorheen. Dat was anders toen mijn moeder 6 jaar geleden overleed. Ook met haar had ik een hele warme band. Wat een verdriet heb ik om haar gehad. Dit was het ergste rondom haar verjaardagen, de feestdagen en haar sterfdag. 11 januari 2013. Precies op de dag dat ik in 1996 moeder was geworden had ik nu mijn eigen moeder af moeten geven.
Het verdriet is er soms nog wel, maar je zal merken dat de tijd ervoor gaat zorgen dat je het verdriet een plaatsje kunt geven. En de mooie herinneringen en de liefde die je moeder voor jou had, zal je ook kracht geven. Het heimwee gevoel blijft. Maar ik kan wel weer met een warm gevoel aan mijn vader en moeder terug denken zonder mij verdrietig te voelen.
Bij jou komt dat ook lieve Marieke. Je zegt het zelf al. Morgen is het nog maar 3 maanden geleden. Probeer morgen vooral aan de mooie dingen te denken. Proost op het leven van jouw mama. En laat iedereen eens vertellen wat de fijnste en mooiste herinnering aan jouw mama is. Warme groet Dasje 🌹🌹🌹
Ik hoop dat gisteren toch een mooie dag is geworden. Haar geboortedag vieren zo kort na haar levensverlies is keihard. Herinneringen ophalen aan haar maakt het zachter. Ieder rouwt op eigen wijze. Neem de tijd. Er is niets vreemd of raar of gek en als mensen kritiek leveren laat je die types voortaan links liggen.
De eerste dingen met zonder. Dat blijft. Iedere verjaardag, iedere andere feestdag maar ook gewoon een dag dat je even tegen je moeder wilt zeuren over van alles en zij zegt dat het goed komt. Het gemis zit vaak in de kleine dingen en de dagen voor grote gebeurtenissen zijn zwaar omdat je er zo tegenaan hikt, op die dag is iedereen er voor je, de dagen voor en na heb ik als zwaarder ervaren. Alleen.
Je rouwt ook alleen. Dat is alleen van jou, jouw verdriet gaat bij je horen, verweven met alles wat mooi is en was.
Lieve groet
Lief je reactie ❤️
Sorry voor mijn late reactie.
Het was uiteindelijk een hele fijne dag samen met het gezin en familie. Veel herinneringen opgehaald. Gehuild & gelachen.
Ik snap je verdriet zo goed. Ik herken mezelf heel erg in jou verhaal. Heel veel mensen die kunnen zich goed voorstellen hoe het is om een moeder te verliezen, maar ze voelen niet echt wat jij daadwerkelijk voelt. Mijn moeder is helaas in mei vorig jaar overleden aan kleincellige longkanker (eerst uitzaaiingen in haar lever en lymfeklieren en een half jaar later in haar botten). 2 weken nadat we hoorden dat ze was uitbehandeld, is ze helaas overleden :(.
Mn moeder zou afgelopen woensdag (6 maart) 56 jaar zijn geworden. Ik weet, en ik denk heel veel mensen hier, hoe moeilijk dat soort dagen zijn. Wat mij wel heeft geholpen is om ook naar de leuke dingen te kijken en niet alleen maar naar de nare dingen. Ik praat op dit moment met een prakijkondersteuner, maar zij heeft me wel doorgestuurd naar een team die waarschijnlijk meer voor mij kunnen betekenen, omdat ik ook heel slecht slaap. Ik weet niet of jij dat ook hebt?
Ik wil je wel heel veel sterkte wensen met alles! Als je vragen hebt, mag je me dat altijd laten weten!
Hoi,
Hele late reactie! Er gaat iets mis met account volgens mij, ik krijg geen bericht. En de tijd gaat af en toe ook zo belachelijk snel.. nu alweer 2 maanden verder
Maar wat fijn dat je op mijn bericht hebt gereageerd! Gecondoleerd met jou mama.
Maar ik sliep ook erg slecht. Droomde continu over mijn moeder. Ik weet niet of je intermezzo kent voor mij zit dat in Zwolle. Ik weet niet waar jezelf woont? Maar er zijn meerdere locaties. Dit is speciaal voor nabestaanden en patiënten met kanker of kankervrij zijn. Dit heeft mij enorm geholpen. Je kan vrijblijvend binnen lopen. Iedereen is erg vriendelijk.
Verder zit ik ook bij beeldende therapie. Hier praat ik over mijn moeder en ga hier creatief mee bezig. In die 3 maanden dat ik dit nu doe ben ik enorm gegroeid en gaat het nu een stukje beter. Het zijn echt van die vlagen dat het af en toe weer heel kut gaat. 11 mei was ik jarig en 12 mei was het Moederdag. Hectisch weekje waar ik erg tegenop zag en moest daar ook echt van bijkomen.
Hoe is het nu met jou verder? Slaap je al beter?
Dat zijn altijd heftige dagen. Merk ook aan mezelf dat als dat soort dagen er aan komen, ik er steeds meer mee bezig ben.
Momenteel loop ik bij een psycholoog, maar dat wil allemaal nog niet zo vlotten. Ik heb daar in maart mijn eerste gesprek gehad en ik word pas in juni/juli besproken in een team om te overleggen wat ze precies gaan doen.. dat duurt me allemaal te lang. Daarom ga ik er ook niet zo vaak naar toe, omdat ze op dit moment toch niet veel voor me kunnen betekenen. Met 20 minuten sta ik vaak weer buiten.
Het slapen gaat het vlagen wat beter. Slaap nog steeds erg slecht, maar dat doe ik al van kinds af aan. Ik hoop wel dat er snel een beetje verbetering in komt, want ik kan echt aan mezelf merken dat ik dan niet geconcentreerd ben en telkens afgeleid ben. Verder probeer ik wel zoveel mogelijk leuke dingen te doen. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer. Het verdriet overvalt me soms nog te veel en dan kan ik echt even van het padje zijn zeg maar.
Hoe gaat het met jou?
ach lvrd tuurlijk mis je mama ,v mij is er ook niet meer ,en oh nog zo jong ,wens je veel sterkte liefs marjo