Uitslag: een beetje gegroeid, maar geen reden tot paniek
📅 september 2025
Vandaag kreeg ik de nieuwste scanuitslag. En die was niet zwart-wit. Een paar lymfeklieren zijn weer een paar millimeter gegroeid. Toch zei mijn arts meteen: “dit is niet alarmerend.” Alles wordt goed in de gaten gehouden en voorlopig is er geen reden tot onrust.
En dat is precies waar ik nu in zit: tussen opluchting en spanning. Want ja, de kanker is nog steeds niet actief teruggekeerd, maar er gebeurt wél iets. Het is nog te klein om te spreken van echte progressie, maar het is genoeg om je hoofd weer aan het malen te krijgen.
Mijn arts noemde het watchful waiting: we blijven de boel scherp volgen. Over drie maanden komt er een nieuwe scan. Tot die tijd kan ik alleen maar proberen het los te laten, makkelijker gezegd dan gedaan.
Voor mijn partner is dat minstens zo moeilijk. Eerst dachten we dat het snel afgelopen zou zijn, daarna leek alles weg, en nu is het “een beetje gegroeid, maar niet ernstig.” Dat maakt plannen lastig en emoties onvoorspelbaar. Toch lukt het ons om samen de luchtigheid te bewaren. Een grapje op z’n tijd helpt meer dan piekeren.
Ik schreef eerder de blog “De kanker is ineens weg”. Dit voelt als het vervolg daarop: nu is de kanker nog steeds niet echt terug, maar het is ook niet helemaal stil. Het blijft spannend.
Maar voor nu hou ik me vast aan wat de arts zei: geen reden tot paniek. En dat is voorlopig genoeg.
5 reacties
Hey Harry, wat een bericht.
De kunst is dus om nu relaxt te blijven?
Ik wens je veel kracht.
xL
Dankjewel Linda.
Ik heb niet geleerd om er mee om te gaan. Het is er ineens en dan zit je ermee. Ik voel precies hetzelfde als jij. Ik zei de arts vandaag: "Het is alsof je leven aan een draadje hangt, waarvan je niet weet wanneer het knapt. En voor mijn gevoel knapt het eerder dan ik 3 jaar geleden nog in mijn hoofd had". Dát is het probleem. Alsof het eind van je leven van je is afgenomen.
Maar dan ga ik relativeren. Het had allemaal veel erger kunnen zijn tot nu toe. Met veel mensen zou ik niet willen ruilen. En dan denk ik weer aan dat draadje en dan ga ik weer relativeren en dan denk ik weer aan dat draadje. Het is om gek van te worden.
Gelukkig heb ik heel veel steun van mijn man, al maak ik het hem er niet makkelijker op. Ik vertel hem wat ik voel en daar heeft hij ook alle begrip voor, maar het doet hem natuurlijk ook elke keer pijn als ik niet zeg dat het goed met mij gaat. "Naar omstandigheden gaat het goed", zeg ik tegenwoordig en dat maakt het ook zwaar voor hem.
Maar dit is het. Hier moeten we het mee doen en daar hebben we ons alle twee bij neergelegd. Er is geen andere keuze. Gelukkig kan ik hem elke dag zeggen hoe blij ik met hem ben. We maken er gewoon iets van. Soms zegt hij: "Misschien ben ik wel eerder dood dan jij". Ik zou er niet aan durven denken, maar zo is het leven wel, onvoorspelbaar en hard.
Lieve groet, Harry
Lieve Harry,
Wat een rot uitslag. Drie maanden wachten op een nieuwe scan is nu wel heel lang. Dit soort uitslagen zijn lastig te parkeren. Ik kreeg een keer voor de feestdagen te horen dat er groei was. Na 6 yveken een nieuwe scan en het bleek gelukkig niks te zijn. Maar de weken waren moeilijk. Het is fijn dat je Harry hebt ook al is het voor hem ook zwaar. Ik hoop dat jullie humor en liefde je door deze tijd heen slepen.
Veel kracht. Liefs, Kato
Dankjewel Kato.
Ik heb het al een keer meer gehad, na een fikse verkoudheid. Het gaat een beetje op en neer zegt de arts De lymfeklieren zijn in ieder geval nog niet zo groot als ze ooit geweest zijn. Vandaar nog geen reden tot paniek.
Maar ik voel me verder goed althans, ik voel me niet ziek. Het is weer even een dip waar je in terecht komt. Ik ga gewoon nog steeds voor de 20 jaar, of 30 nog liever.
Mijn moeder is bijna 93 en rookt nog steeds als een ketter. Dat maakt het mij wel een stuk makkelijker, want daaraan zie ik dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn.
Toevallig stond er deze ochtend een stuk in de krant Brabants Dagblad, over doorlevers. https://www.bd.nl/tilburg/angst-voor-terugkeer-kanker-domineert-het-lev…
Liefs Harry.
Zo is het ook Harry, het kan best zijn dat je een of andere infectie doorlopen hebt. Ik kan helaas het artikel niet lezen maar heb meegedaan aan haar onderzoek. Ze hebben een mooie website over doorleven met kanker. Ik denk zelf altijd aan een gezegde van mijn moeder. Een mens lijdt het meest voor het lijden dat hij vreest en nooit op komt dagen. Heel vaak is dit ook zo.
Het gaat jullie lukken om er een mooie tijd van te maken. Ik denk aan jullie( ben je mooi klaar mee;)
Liefs, Kato