Bedrijfsarts, laat mijn hoop met rust!
In mijn vorige blog "Mijn gesprek met chatgpt (AI)" schreef ik dat ik niet voor vijf jaar wil gaan, maar voor twíntig. En kort geleden deelden we iets op LinkedIn dat ik zelf nauwelijks had durven opschrijven: “Geen kankeractiviteit meer gevonden.”
Een zin die ons met ongeloof en dankbaarheid vervulde. Want de stempel ongeneeslijk draag ik technisch gezien nog steeds, maar toch: dit voelt als een nieuw begin.
En juist in die periode gebeurde er iets dat ons keihard raakte. Mijn partner meldde zich ziek omdat het hem allemaal even te veel werd. Tijdens zijn gesprek met zijn bedrijfsarts kreeg hij twee keer te horen:
“U moet er rekening mee houden dat uw partner binnen vijf jaar zal overlijden.”
De arts kent mij helemaal niet! Hij vroeg niet eens aan mijn partner hoe het met mij ging. Hij nam nauwelijks tijd voor hem, die daar zat omdat zijn emmertje overliep.
Ik vraag me echt af: wat denken sommige bedrijfsartsen wel niet? Hun rol is om de werknemer te begeleiden en te ondersteunen. Niet om een partner die ze niet eens kennen in tien minuten “af te schrijven”. Zulke uitspraken zijn niet alleen ongepast, ze zijn schadelijk. Ze nemen hoop weg, terwijl hoop misschien wel de grootste drijvende kracht is voor zowel patiënt als partner.
Artsen, welke arts dan ook, zouden zich veel meer bewust moeten zijn van de kracht van hun woorden. Soms is luisteren al genoeg. Soms is zwijgen beter dan voorspellen.
Toch blijf ik vasthouden aan dat wat ik eerder schreef. Ik wil niet voor vijf jaar gaan. Ik wil voor twíntig gaan. Want de toekomst voorspellen kan niemand. Wat we wél kunnen, is het hier en nu vasthouden, samen, elke dag die ons gegeven wordt.
11 reacties
Je hebt je kaarten geschudt en die zien er goed uit. Geen kanker activiteit...het best haalbare. Artsen gaan uit van wat zij weten. Bij longkanker betekent dit dat zij erg negatief zijn. Gezien het verleden niet vreemd, maar nu mogen ze zeker meebewegen. In de positieve zin dan.
Laat dit je niet onderuithalen. Jullie weten beter. En die arts....ach laat hem in die waan.
Liefs, Kato
Wat jij schrijft over de kracht van woorden van artsen. vooral dát is zo herkenbaar! Ze lijken niet door te hebben dat ze met een paar simpele woorden wel of niet uitspreken de gemoedstoestand zo enorm kunnen beinvloeden.
Schandalig van zo'n bedrijfsarts. Schoenmaker blijf bij je leest zou ik zeggen. Gewoon voor de 20 jaar gaan. Overlevingsstatistieken zijn gemiddeldes met uitschieters naar boven en beneden. Jij gaat gewoon het gemiddelde opkrikken.
Liefs, Monique
Ik heb afgelopen donderdag zelf een klacht ingediend bij die bedrijfsarts en mijn partner heeft HR geinformeerd. We zullen vandaag wel een reactie ontvangen neem ik aan.
Ik wilde net zeggen, moet je daar niet iets mee doen. Ongelofelijk.
Tot op heden nog niets gehoord van de bedrijfsarts. De werkgever van mijn partner heeft het wel serieus opgenomen.
Wow, die arts heeft blijkbaar de voorbije jaren onder een steen geleefd. Doorleeftijdtijden zijn toch algemeen een pak langer geworden? En los daarvan: eens met iedereen hier. Dit is niét de manier waarop je als arts met iemand communiceert!
We hebben een reactie van de bedrijfsarts...
Geachte heer van Geffen,
Vorige week hebben wij elkaar gesproken naar aanleiding van uw boosheid over uw spreekuurcontact met mij op 20-8-2025. Het heeft u gegriefd dat ik daarin desgevraagd getracht heb te klankborden op uw situatie, en in het bijzonder de gezondheid van uw partner. U heeft aangegeven dat alleen doktoren in het ziekenhuis zich daarover mogen uitspreken. Ik heb aangegeven dat ik deze reflectie met de beste bedoelingen gegeven heb, en het erg spijtig vind dat u dit als grievend heeft ervaren. Dat is uiteraard nimmer de bedoeling geweest, maar heeft voor u anders gevoeld; ik wil u daarvoor mijn excuses aanbieden.
Verder hebben wij besproken dat, om te voorkomen dat uw boosheid jegens mij ten koste gaat van de kwaliteit van uw verzuimbegeleiding, mijn collega-bedrijfsarts xxxxxxx deze van mij zal overnemen.
Hij benoemd nog niet eens wat wij hem verwijten. Tijdens het gesprek waar ik bij was deed hij wéér dezelfde uitspraak. Ik heb de arts geadviseerd dat hij zich moest laten bijscholen of zich door een collega moest laten bijpraten over de laatste ontwikkelingen bij kankerbestrijding. Daar gaf hij mij misschien gelijk in.
Mijn partner is in ieder geval weer huilend weggegaan bij hem.
We laten het hier maar bij en proberen weer verder te gaan waar we gebleven waren.
Ja, hoe vervelend ook, laat het achter je. Energie die je beter in iets goeds steekt! Je kunt mensen niet veranderen, maar wel hoe jij over mensen denkt. Enige zelfreflectie klinkt er door (alhoewel ook wel enigszins uit het boekje), en wie weet wat de tijd deze persoon brengt. Maar voor nu vooral dóór.
Sterkte.
Wat een enge man. Zou die bedrijfdarts geworden zijn omdat hij te weinig empathie had/heeft met patiënten? Gelukkig zijn ze niet allemaal zo. Maar wat een hork is die van je man zeg!! Goed wel dat jullie van bedrijfsarts kunnen wisselen. Hopelijk is de volgende beter.
Precies goed verwoord Clemence 🫶