Een stukje van mezelf

Het verlies van je kind, je eigen vlees en bloed. Nu een jaar later is het nog steeds als de dag van gisteren. Het voelt of ik een stuk van mezelf kwijt bent, ik kan het niet anders beschrijven. Iedere dag word ik wakker met een gevoel dat ik niet of nauwelijks kan omschrijven. Ik merk het in de omgang met anderen, ik merk dat ik me eerder afsluit voor verdriet, voor pijn, voor emoties. Ik kan ook zwijgend in een huis vol bezoek zitten en gewoon geen zin hebben om te praten.
Terwijl ik eerst genoot van gezelschap, zit ik nu vaker en liever alleen. Ik ben echt een stuk van mezelf kwijt, een stuk dat Djoey heet, een stuk dat niet gemist kan worden, een stuk wat me stuk maakt.Op 11 oktober, morgen, is het een jaar geleden. Op 11 oktober 2015 viel onze puzzel uitéén en verloor ik een stuk van mezelf.