Doodmoe van de spanning

Vandaag was weer zo een k.t dag, ik ben doodmoe van de spanning en het wachten.
Wat Djoey aangaat, die maakt het naar omstandigheden goed. Gisteren zijn we op controle geweest, en nu is het weer afwachten. Hij krijgt telkens bloed en trombo's om op de been te blijven en antibiotica om infecties tegen te gaan. Op 22 juni krijgt hij een beenmergpunctie en dan is het hopen op betere uitslagen. Maar vandaag kregen we de uitslagen van de onderzoeken van mijn Moederke. De hele dag heb ik last van opvliegers, ik heb een kop als een zuurbol, mijn maag doet zeer, en de zenuwen gieren door mijn lijf. Vijf uur, de artsen komen binnen, pfff mijn moeder zucht, en wij zitten er klaar voor. Helaas, ik heb nog geen uitsluitsel, de biopsie is nog niet binnen, zegt de arts. Pfff shit, weer wachten. De arts legt uit dat het of lymfklierkanker is of alvleesklier kanker, het kan beide, maar ze hopen op het eerste. Vrijdag krijgt U de uitslag. Iedereen zit er wat verslagen bij, nu moeten we gaan hopen uit het beste van twee slechten. Weer drie spannende dagen, ik word er doodmoe van. Maar we blijven er voor gaan, en iedere dag is er één.