Alles op zijn tijd!

Emoties die vliegen van hot naar her deze periode. Het weer, de zomer, de mensen die je tegenkomt en vragen hoe het met ons gaat, het blijft een achtbaan van emoties. Het ene moment kan alles, en het andere moment zou je het liefst in een hoekje wegkruipen en heel hard janken. Vorig jaar was onze Djoey bezig aan zijn laatste strijd, zijn puntbloedingen, zijn ontsteking aan zijn bil welke hem verder beperkte in zijn laatste restje leven. Het is zo raar om terug te kijken, het is zo ontzettend emotioneel om terug te voelen wat voor onmacht je hebt gekend. Het is het is het is..... ik vind er geen woorden voor en geen pleisters die het kunnen verzachten. Op de plek waar ik nu zit stond vorig jaar een tent met daarin een luie stoel waar Djoey zijn laatste weken zijn tijd doorbracht. Iedere dag waren er vrienden en natuurlijk zijn vriendin. Iedere dag zag je hem beetje bij beetje aftakelen. Nu zit ik hier, in de tuin, Hollands glorie pfff. En iedere dag zie ik hem hier nog naar toe strompelen om snel een jointje te kunnen roken om de pijn te verlichten. Onze tuin waar Djoey opgegroeid is, gespeeld, gedold, gesleuteld en geleefd heeft. Allemaal herinneringen die je koestert maar ook emotioneel maakt.We moeten schoonmaken, alles ligt al drie jaar te wachten, nieuwe roldingen voor de ramen, verf, alles noem maar op. Maar we hebben nog geen fut om te veranderen. Ons huis ademt nog veel te veel van Djoey en daar willen we beiden nog niet vanaf. Alles op zijn tijd zullen we maar denken.