Positiviteit

Wachtrij

Het is nu zes dagen geleden dat ik weer werd geconfronteerd met de werkelijkheid, in november 2018 werd bij mijn 🐣 van 20 jaar oud Hodgkin geconstateerd, het leven werd opeens gedirigeerd door een zorg die niemand wil en zou moeten hebben, een dochter die op het kruispunt van haar leven deze diagnose krijgt, van alles spookt door haar en  jouw hoofd en ondertussen is de grootste zorg haar welzijn, in je gedachten neem je eerst afscheid van haar om later als de lawine van emotie is uitgeraasd tot de conclusie te komen dat met steun van dierbare mensen en het medisch elftal om haar heen genezing mogelijk is, 85% overleeft blijkbaar en ik ga er gemakshalve van uit dat als je net niet bij die lullige 15% hoort je reeel gezien maar een kans van 50/50 hebt om er van te komen, de rollercoaster die vanaf die tijd is gaan rijden is overigens een attractie die iedereen zijn of haar verwachtingen te boven gaat; van onderzoeken, onzekerheid, biopsie’s, vruchtbaarheid, eicellen veilig stellen, behandelplannen, welzijn, veerkracht, onduidelijkheid,  vaktermen, zorg, verdriet weer naar woede en onmacht. Kracht en positiviteit is het enige waar je jezelf aan vast kan houden, godzijdank lijken mijn kankerlijertje en ik op elkaar, na de eerste cyclussen van chemobehandelingen abvd en beacopp(die haar bijna het leven koste) was er gematigd positief nieuws in juli, de behandelingen hebben blijkbaar gewerkt, 2,5 maand even onbezorgd van de zomer genieten, het leven op pakken, vakantie vieren, plannen maken en uitvoeren, half september nieuwe scans en kijken of het nieuws positief blijft. Helaas, na genoten te hebben van een redelijk onbezorgde vakantie blijkt op de 1 na laatste vrijdag van september dat er nog steeds activiteit is en ook op ander plaatsen als eerst waargenomen, de mallemolen wordt weer in gang gezet, biopsie’s, nieuwe chemo met andere bijwerkingen, stamceltherapie en het ergste is dat mijn 🐣 haar vrouwelijkheid en schoonheid weer voor een lange periode moet gaan missen. Ik haal mijn kracht en  uit het feit dat mijn 🐣 enorm sterk is, haar mentale veerkracht en haar liefde voor het leven en iedereen die daar in thuis hoort en iedereen haar omgeving die ons hun liefde geeft, afleiding bezorgt en er is.

We gaan er voor!

Lieverd, ik ben trots op je en  ❤️ van je!

Vaderliefde

 

3 reacties

30 september 2019 om 17.53

Heel aangrijpend hoe je de ziekte, de strijd, het gevecht, de hoop en de wanhoop beschrijft waar je dochter en met haar ook jij als vader in zijn beland...De liefde voor je dochter, zo mooi. De achtbaan van emoties, ik leef met jullie mee. Ik wens jullie alle kracht en sterkte om deze strijd weer aan te gaan en moed te houden. Liefs, Esmée

 

Laatst bewerkt: 30/09/2019 - 17:53