Voor wie achterblijft.

Voor wie achterblijft

Wanneer de stilte zwaarder weegt dan duizend woorden ooit konden zeggen, en de leegte zich nestelt in de kleinste hoeken van de dag, dan weet je: liefde laat sporen na die geen tijd ooit uitwist.

Het gemis is rauw, een golf die onverwacht overspoelt, een geur, een stem, een blik — plotseling weer daar, en dan weer weg.

Maar ook in dat verdriet schuilt iets heiligs. Want wie liefhad, heeft diep geleefd. En wie gemist wordt, heeft een onuitwisbare plek in het hart van de ander.

Laat de tranen komen, zonder schaamte, zonder haast. Ze zijn geen zwakte, maar een bewijs van verbondenheid. Een echo van alles wat was, en alles wat nog steeds is.

Want liefde sterft niet. Ze verandert van vorm, wordt herinnering, wordt kracht, wordt een fluistering in de wind die zegt: "Ik ben nog steeds bij je."