Verlossing

De lasten van het leven rusten zwaar, Op schouders die verlangen naar bevrijding. Een sprank van hoop in duister schaduwspel, Verlossing schemert aan de horizon.

De stormen razen, twijfels als woeste zee, Maar diep vanbinnen brandt een stille kracht. Een pad naar licht, naar rust, naar vreugde, Verlossing wacht, als de dageraad.

In het hart een lied van nieuw begin, Verlossing fluistert zacht: "Kom tot rust." Laat los de ketens, voel de vrijheid bloeien, Verlossing omarmt je met helende kracht.