Mijn weg naar de diagnose
Beste Lezer,
In mijn eerste blog zou ik graag mijn weg naar de diagnose schetsen.
Allereerst een kort stukje over mezelf, ik ben Youp en ben 25 jaar. Ik voetbal bij het 2e team van mijn vereniging en daarnaast werk ik als consultant. Naast dat ik voetbal vind ik het leuk om te padellen, naar de sportschool te gaan en om activiteiten met vrienden/familie te ondernemen.
Omdat ik weer was gaan voetballen, had ik een afspraak bij de huisarts ingepland, ik had namelijk veel last van een liesbreuk waar ik eigenlijk al jaren mee rondliep. In het dagelijks leven en tijdens andere sporten had ik hier weinig last van, maar tijdens het voetballen zat deze liesbreuk me aardig in de weg, vandaar maar even langs de huisarts. In de dagen voordat ik naar de huisarts ging merkte ik ineens een gekke knobbel op, op mijn linker teelbal. Deze zat er rechts niet, dus dit vond ik gelijk wat vreemd. Omdat ik toch al een afspraak bij de huisarts had staan 3 dagen later, dacht ik, ik bel niet met spoed, ik laat het op 3 februari gewoon even mee controleren.
3 februari ging ik dan naar de huisarts, bij binnenkomst zei ik gelijk, ik kom voor mijn liesbreuk, maar ik zou ook graag mijn bal willen laten controleren, want ik heb een gekke knobbel gevoeld. Dit was voor de huisarts uiteraard geen probleem. Gek genoeg voelde de huisarts niks bij het lichamelijk onderzoek. Hij vroeg of ik toch voor de zekerheid een echo op het ziekenhuis wilde inplannen. Dit wilde ik graag laten doen, want ik voelde echt wat geks. Nou thuis zelf een afspraak op het ziekenhuis ingepland. Omdat het geen spoed was, want de huisarts voelde niks, kon ik pas 10 dagen later op 13 februari terecht.
Op 13 februari mocht ik mij om 10:50 op de afdeling radiologie melden voor de scan. Ik had eigenlijk tegen niemand verteld dat ik naar het ziekenhuis ging, omdat ik geen onrust wilde creëren. De huisarts had niks gevoeld dus ik dacht dat het wel met een sisser zou aflopen. Eenmaal aangekomen op de afdeling kon ik na even kort wachten naar de radioloog, hij checkte eerst mijn rechterbal en ging toen vrij snel naar de linker, hier bleef hij wat langer hangen, vervolgens ging hij even de ruimte uit om de beelden door te nemen met een arts. Ik voelde de bui al hangen… Toen hij terugkwam zei hij: het ziet er niet goed uit, we denken dat het kanker is en we sturen je met spoed door naar de afdeling urologie. Op dit moment zakte de grond echt onder mijn voeten vandaan en ik kwam in een soort waas terecht. Ik kon het niet geloven.
Redelijk geschrokken van het nieuws en met tranen in mijn ogen liep in naar de afdeling urologie, hier heb ik vervolgens nog 40 minuten moeten wachten voordat ik aan de beurt was. Dit waren veruit de langste 40 minuten van mijn leven, in deze minuten gingen er van allerlei scenario’s en doemgedachte door mijn hoofd, want bij het woord kanker denk je niet per se aan iets leuks... Uiteindelijk mocht ik naar binnen bij de uroloog. Zij vertelde mij dat de radioloog een tumor op mijn linker bal heeft gevonden en dat ik nog binnen 72 uur geopereerd moest worden, omdat teelbalkanker erg agressief kan zijn. Ook moest ik naar de bloedafname om mijn bloed te laten prikken, naar de afdeling radiologie om een CT-scan te laten van mijn buik en longen op eventuele uitzaaiingen en naar de fatherhood afdeling om zaad in te vriezen. Het zou zomaar kunnen dat er namelijk uitzaaiingen zijn en dan volgt er chemotherapie, waarbij er een kans bestaat dat je onvruchtbaar zou kunnen worden.
Nadat ik alle informatie heb gekregen van de uroloog heb ik mijn vader pas gebeld, ik heb dit bewust hierna pas gedaan, omdat ik hem pas wilde bellen wanneer ik wat meer duidelijkheid en informatie had gekregen van de uroloog. Hij is meteen naar me toegekomen en samen zijn we van afdeling naar afdeling gegaan om me zo goed mogelijk voor te bereiden op de operatie die er volgende dag al zou gaan plaats vinden.
Van het een op andere moment ben ik in een bizarre rollercoaster terecht gekomen.
In mijn volgende blog zal ik jullie meenemen in de dag van de operatie en de eerste afspraak bij de uroloog die 2 weken later na de operatie plaats zou vinden.