Zelfs in mijn pijn, vertroost U mij

Vandaag is het zondag dus zoals ik gewend ben ga ik naar de kerk toe. Ik ga altijd naar de tweede dienst toe omdat ik er van hou om lekker rustig wakker te worden, bakkie koffie te nemen, bijbeltje te lezen en even te bidden met Henk. Het is niet altijd zo geweest hoor, dan bleef het bij bakkie koffie nemen en rustig wakker worden. Computer aan doen en even gaan kijken op Facebook. Social media neemt nog steeds een groot gedeelte van mijn leven in maar nu word ik er nog meer bij bepaald dat de volgorde toch even anders moet. Eerst God en dan pas de rest. Hoe menselijk eigenlijk dat als alles voor de wind gaat we sneller vergeten Wie we dank moeten geven voor de nieuwe dag. Je staat er dan totaal niet bij stil dat je leven ineens een andere wending kan nemen. Morgen kan er zomaar niet meer zijn. Is dat zwart kijken? Nee, het is realistisch. Zo heeft Garth Brooks ooit een liedje gezongen, if tomorrow never comes, will she know how much I loved her.  Henk en ik zijn wel mensen die ons hiervan bewust zijn dat het leven zomaar anders kan lopen. Of dat nu door een ongeluk gebeurt of door ziekte, het kan ineens over zijn. Als we van huis gaan geven we elkaar altijd een kus, zeggen iedere dag dat we van elkaar houden (en dat menen we dan ook echt hè, we zeggen het niet uit gewoonte of omdat het zo hoort). Tevens zorgen we ervoor dat als we ruzie of woorden hebben dit aan het einde van de dag opgelost is zodat je nooit boos uit elkaar gaat.

Men zegt wel eens, nood leert bidden. Sommigen worden boos op God en willen niets (meer) met Hem te maken hebben en anderen zoeken hun heil bij Hem omdat zij weten dat Hij de Enige is die kan helpen.

Ja en dan, ineens hoor je dat je kanker hebt. Je hele wereld staat op zijn kop en ziet alles weer in een heel juist en helder perspectief. Wat is nu écht belangrijk in het leven. Succes, veel geld, een groot huis of een nieuwe auto? Voor mij werd opnieuw duidelijk dat ik mijn leven invulde in een verkeerde volgorde. Ik heb een standvastig geloof maar ging praten met Hem wanneer het mij uitkwam. Dus eerst even een bakkie doen, computertje aan, krantje lezen, vaatwasser uitruimen en oh ja… nog even stukje uit de bijbel lezen.

Ineens merk ik dat mijn volgorde veranderd is. Ik wil nu niets liever beginnen dan met mijn bijbel lezen of mijn overdenking lezen uit het boekje dat Henk mij heeft gegeven. Ik wil niets liever dan bidden met Henk en die eenheid in Christus ervaren.  

Hoe komt dat toch? Dat is het verlangen wat Jezus in mijn hart legt. Hij wil graag praten met mij. Hij wil mij bemoedigen en ondersteunen. Hij wil mij Zijn zegeningen geven voor vandaag. Niet alleen bij mij hoor maar bij iedereen. Hij houdt van iedereen!

Ondertussen zit ik in de dienst en gaan we liedjes zingen. Het ene na het andere liedje lijkt wel een bemoediging voor mij. De gastspreker in de kerk begint zijn preek met het feit dat zijn vrouw ernstig ziek is. Een hele zeldzame vorm van kanker in haar hoofd. Je wereld stort in als je het hoort zegt hij. Ach lieve man, ik kan zo met je meeleven. Ik weet precies wat je bedoeld. Het is de eerste keer, sinds hij en zijn vrouw het nieuws hebben ontvangen, dat hij weer ergens preekt. Ik kan zo het moment weer voor mij halen dat ik net het nieuws hoorde. Het is inderdaad alsof je wereld instort. Voor Christenen is het echt niet anders hoor. Het komt net zo hard binnen alleen wij mogen ons gedragen weten door God waardoor het omgaan met kanker toch anders is.

Na een enorme bemoedigende dienst gaan we nog een paar liedjes zingen. Opeens barst ik in tranen uit tijdens het zingen. Ik laat de waterlanders maar gewoon komen. Heerlijk om even gewoon alle emoties eruit te gooien. Snotterend sta ik te zingen “ook in mijn pijn, vertroost U mij”. Het scheelt niet veel of ik sta te bulderen maar kan mij nog net inhouden.

Poeh hé, dát lucht op. Ondertussen laat ik nog even de slotwoorden van de preek tot mij doordringen. De slotwoorden zijn:  Houd je vast aan Gods belofte …… alle mensen die op Hem wachten en Hem liefhebben….. ook in moeilijke situaties.

Er ligt nog een moeilijke tijd voor mij maar ik hou mij vast aan Gods belofte. Ik heb Hem lief maar Hij heeft mij nog veel meer lief. Hij draagt mij er doorheen.