Wat mankeer ik nou toch?
19 juli jl. was het d-day voor mij. Ik kreeg mijn buismaag. Revalidatie ging fantastisch! Ik kon alweer bijna een halfuur met de hond lopen. Eind oktober een ontstoken hartzakje. In mijn andere blogs schreef ik erover. Helaas heb ik toch nog voor een vierde keer de spoedeisende hulp bezocht vanwege dezelfde klachten.
Cardioloog staat voor een raadsel. Als de klachten blijven moet ik terugkomen maar ze weten dan niet echt waar ze naar moeten zoeken. Ontstekingswaarden zijn normaal. Longen zijn schoon. Konden nergens iets verdachts zien dat kanker terug was. Dat was heel fijn om te horen.
Wat is het dan? Qua conditie holde ik achteruit. Mijn schoonzus kent iemand die een gastric bypas heeft gehad en herkende veel van mijn klachten. Bij haar door een B12 tekort. Als je zo een “sleeve” krijgt lijkt het redelijk op een buismaagoperatie m.b.t. B12 en vitame D die je in de gaten moet houden. In de folder van de SPKS “ik heb een buismaag” wordt het belang genoemd van vitamine B12 en vitamine D. Na een buismaag operatie neem je B12 niet meer goed op zeker als je maagzuurremmers slikt. De colcichine (medicijnen die ik kreeg voor het hart) zorgden er ook voor dat wat je dan nog opneemt aan B12 minder goed opgenomen wordt.
In de folder bespreekt men een reeks van klachten die kunnen ontstaan bij een tekort. Ik schrik van de klachten want het lijkt wel alsof het over mij gaat. Er staan nog veel meer klachten maar dit zijn mijn klachten: Moe, wazig zien, misselijkheid (die wordt nu onderdrukt door primperan) slaapproblemen, concentratieproblemen, rusteloze benen, versnelde hartslag, angineuze pijnen, het koud hebben, brokkelige nagels (spier)pijn. Eten kost op dit moment al teveel energie. Ik durf zelfs te stellen dat ik tijdens mijn chemo en bestralingen niet zo moe was als nu.
De SPKS wijst op een aanvangsdosering van B12 wat nogal eens vergeten wordt. Ook wordt er verteld in de folder dat door tumorgroei, narcose en operatie er een aanslag gepleegd wordt op de eventuele voorraad B12 in de lever die verondersteld wordt nog jaren na de operatie daar aanwezig te zijn. Nou 2019 stond in het teken van tumorgroei, narcose en een operatie dus dat die aanslag gepleegd is staat buiten kijf.
Ik ben begonnen met een startdosering. Ik wil sowieso meegeven aan een ieder die een buismaag krijgt om de folder te lezen. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden. Ik kreeg de folder van de chirurg. Als ze hem niet hebben kun je de folder bij de SPKS opvragen.
Ik had de folder wel gelezen maar niets mee gedaan. Ik voelde mij toch goed en er komt toch al zoveel op je af! Ik had wél over het verhaal van de startdosering heen gelezen.
Als je zo moe bent doet dit geestelijk veel met je. De feestdagen die je wilt vieren. Mijn oudste is ook nog eens jarig. Iedereen begrijpt je. Iedereen wil dat je genoeg rust neemt. Ik had graag naar de kerkdienst willen gaan met de kerst. Ik wil zoveel. Op het ogenblik is mijn leven teveel aangepast. Ik merk dat ik meer “not so happy thoughts” krijg terwijl er genoeg is om voor te danken maar op één of andere manier lukt dat niet en voel je je meer en meer naar beneden glijden.
Ondertussen is de uitslag van vitamine D bekend. De waarde is laag. Dat kan dus heel goed mijn donkere gedachten verklaren. Er wordt met ampullen gestart om het weer naar normale waarde te brengen. Dit blog heb ik in etappes geschreven en kan melden dat ik mij nu iets energieker voel.
6 reacties
Je hoeft toch ook niet altijd blij, dankbaar en vrolijk te zijn? Doe wat helpt en meer niet. Mag hoor! Sterkte .
Dank voor je reactie Savornin63. Ik weet dat ik niet altijd blij, dankbaar en vrolijk hoef te zijn. Toch is dat juist iets waar je als mens mee kan worstelen. Je zegt al snel tegen jezelf, je bent er nog, je leeft nog.... Ik denk dat alles tijd nodig heeft om te herstellen. Niet alleen mijn lijf.
Geef het de tijd om op te knappen en denk eens wat meer aan jezelf. Ik adviseer je het woord "moeten" maar eens uit het woordenboek te schrappen en alleen dingen te doen die jezelf leuk vindt en waar jezelf energie van krijgt. Veel liefs
Dank voor je lieve reactie. Ik snap wat je bedoeld Edith alleen gaat het zo tegen je gevoel in dat als de rest erin meegaat dat je de feestdagen "anders" viert dan dat ik ze in gedachten had, Ik ben altijd iemand geweest die dingen regelde of het voortouw ergens in nam. Dat vond ik leuk en het gaf mij energie als ik iets voor mijn gezin of anderen kon doen zodat zij ergens van konden genieten. Ik werk in de zorg. Zorgen zit in mijn bloed. Dingen zijn veranderd. Er zijn dingen die ik graag wil doen maar op het ogenblik niet kan doen. Dat vind ik moeilijk om mij bij neer te leggen. Ik denk vooral dat het tijd nodig heeft.
Lieve Chantal, je komt op mij over (en ik weet zeker dat je zo bent) als een hele lieve warme en empathische vrouw. Iemand die altijd de dingen doet om het een ander naar de zin te maken.
Raar om over mezelf te zeggen, maar ik herken het laatste ook bij mezelf. Ik hield rekening met de hele wereld en als laatste met mezelf.
Jij schrijft heel mooi: dingen zijn veranderd. Ja, dat zijn ze ook. Daar moet je je voor nu bij neerleggen.
Ik heb besloten, dat deze periode ook te doen en dat geeft lucht. Ik heb zo'n hectische 2e helft van 2019 gehad. Ik zit nog steeds in een karretje van de achtbaan. De kerstkaarten liggen hier voor me op tafel. Ik ga ervan uit, dat ik ze voor de kerst niet verstuurd krijg. Ja en? Dit jaar geen kerstboom. Erg? Nee, want ik zit midden in een verhuizing, afronding van mijn werk, opruimen van de kantoren van mijn man en mij. Ik heb geen tijd om een kerstboom te organiseren in een huis vol met dozen. Een mooie bos bloemen volstaat ook. En die staat er wel.
Mensen zeggen tegen me, schijnen dat voor me te kunnen invullen, dat deze periode van het jaar erg moeilijk voor me zal zijn, dat ik in mijn man wel nog meer zal missen. Hoezo? Ik mis mijn man elke dag, heus niet met de kerstdagen meer of minder.
Wat ik bedoel te zeggen lieve Chantal, leef in het nu, heb vooral veel steun aan je geloof, en als jij met deze dagen samen bent met wie je wilt zijn is dat toch het mooiste wat er is en maakt het niet uit, dat je bepaalde zaken die je normaliter wel deed nu eens een jaar niet doet.
Geniet van elkaar, fijne dagen xx
Ook nu weer dank voor je lieve reactie Edith. Je slaat de spijker op zijn kop. Mijn geloof houdt mij staande en deze dagen ben ik met mijn allerliefsten. Ik neem je advies ter harte en ga mijn best doen om waar ik de energie voor heb en wat nuttig is daar ook de energie in te steken en wat niet haalbaar is te laten voor wat het is.
Veel sterkte met de verhuizing en alle andere zaken maar zeker ook met het gemis van je geliefde man.
fijne dagen
groetjes chantal