Kanker en corona

Veel vragen zijn er nog steeds rondom corona. Er wordt steeds meer bekend wat een aanslag het doet op ons lichaam. De mensen die tegen kanker strijden of mogelijk schoon zijn blijven nog steeds een risico groep. Ook ik kreeg corona. De milde versie want ik hoefde niet op de IC te liggen. Wat was ik blij en dankbaar daarvoor. Ondertussen zijn we een paar weken verder en heb ik naast de afsluiting van mijn darm een ongekende moeheid. Waar komt die moeheid vandaan? Daarnaast lijkt het wel alsof mijn lichaam zichzelf niet staande kan houden. Om uit de voeten te kunnen heb ik nu een rollator. Jawel, je leest het goed, een rollator! Als ik de straat uitloop kan ik halverwege even gaan zitten want helemaal de straat uit lopen lukt niet. Niet omdat ik kortademig ben maar omdat ik last heb met lopen.

Een paar weken lang was ik in de veronderstelling dat mijn kanker niet terug is gekomen. Gelukkig heb ik een oplettende huisarts die het verslag van de arts nog even goed doornam. Dit wil niet zeggen dat er nu wel kanker is teruggekomen maar laat ik het eerst even uitleggen waarom mijn wereld toch weer even op zijn kop staat.

Er zijn drie mensen in mijn gezin die corona hebben gehad. Mijn man, mijn zoon en ik. Alle drie reageren wij er anders op ondanks dat we alle drie de milde versie hebben gehad. Mijn man heeft nergens last van, mijn zoon is hondsmoe en ik, ja daar lezen jullie nu over. Mijn huisarts zei dat als ik geen kanker had gehad ze de moeheid kon verklaren. Dan had ze het gelinkt aan corona want er zijn steeds meer mensen die behoorlijk moeten herstellen van corona. Omdat ik een achtergrond van kanker heb ligt het bij mij weer anders.

Bij de uitslagen stond ook dat ik veel vocht bij mijn longen had. Dit kan schade van de corona zijn maar kan ook door een tumor worden veroorzaakt of gewoon een longontsteking. Je leest het al, het kan van alles zijn maar bij kankerpatiënten, in ieder geval bij mij, schiet er weer van alles door je hoofd. We zijn maar gelijk een antibiotica kuur gestart om te voorkomen, als het longontsteking is, dat het erger wordt.  

Toen ik in het ziekenhuis lag voor de darmafsluiting werd er door de arts, een andere dan mijn vaste arts, niet gesproken over veel vocht in mijn long en ook kreeg ik geen antibiotica. Wel werd er verteld dat ik dicht bij een nier en de buikaorta littekenweefsel had wat niet abnormaal is na een buismaagoperatie en dat er een kijkoperatie voor nodig was om te kijken of het kwaadaardig was of niet. Mijn specialist wilde liever geen kijkoperatie doen en ik zou over vier maanden terug moeten komen. Ik was zo blij om te horen dat de kanker niet terug was gekomen, mijn darm weer spontaan terug was gesprongen dat ik helemaal vergat kritische vragen te stellen.

Nu, een paar weken verder, zit ik dus conditioneel in een dalende lijn. Ik wilde aan mijn huisarts vragen of ik meer mocht revalideren want ik was zo moe en had last van mijn rug.

Nu is mijn rug altijd al een probleem rug geweest omdat ik artrose heb. Gelukkig loop ik met de rollator wel rechterop want ik liep als een vrouwtje van 80 met een kromme rug.

Mijn huisarts was eigenlijk behoorlijk geschrokken van het verslag en dat ik pas over vier maanden terug hoefde te komen. Zij heeft overleg gehad met de specialist en haar zorgen geuit over de conditie waar ik nu in verkeer en verwoord wat ik zelf niet gezegd had. Hij belde mij gelijk en we hadden een goed gesprek. Tevens heeft hij ook uitgelegd waarom hij niet voor een kijkoperatie heeft gekozen omdat de plek moeilijk bereikbaar is. Als die andere arts dat nu ook gelijk gezegd had, had ik misschien wel kunnen vragen of er een andere mogelijkheid was maar dat is achteraf speculeren. Gedane zaken nemen geen keer en dat betekent gewoon dat je zelf vragen moet stellen. Ik weet dat ik altijd met vragen bij mijn specialist terecht kan. Het alternatief is een PET-scan geworden. Nu kan ik aanstaande maandag al terecht. Dat is echt supersnel.

Ik heb ook gezegd dat ik wil blijven vechten en niet hoeven te zeggen later, had ik maar dit of had ik maar dat gedaan. Nee! Ik wil voor mijzelf en mijn gezin weten dat ik alles er aan gedaan heb, elk onderzoek dat nodig is gekregen heb, om te kunnen zeggen dat alles gedaan is. Daarnaast wil ik ook zelf kunnen beslissen over wel of niet behandelen. Ik heb heel duidelijk gemaakt aan mijn specialist dat ik een vechter ben en dat als de kanker terug mocht zijn ik een behandeling wil hebben.

Maar voor nu staat toch mijn wereld weer op zijn kop. Is dit de nasleep van corona of woekert er toch weer kanker in mijn lijf? Zo breng je je familie en vrienden het goede nieuws dat de kanker niet terug is gekomen en nog geen paar weken later is die onzekerheid er weer. Ik vind het zo rot voor mijn gezin. Die moeten ook mee in die roller coaster van emoties.

Ben je een Christen dan vraag ik je of je voor ons wilt bidden. Dat hebben wij nu als gezin hard nodig. Opnieuw leg ik alles weer in Gods hand wetende dat ik zelf niets aan de situatie kan doen of veranderen. Ik verwacht het alleen van Jezus Christus mijn Heer en Heiland en ik weet dat Hij ook nu mij de rust zal geven die ik nodig heb.