Kaarten en bloemen

Ik bel mijn leidinggevende. Voicemail. Ik laat huilend het bericht achter dat ik slokdarmkanker heb. Thuis is iedereen geschrokken. Velen die het bericht hebben gehoord vertellen gelijk dat ze gaan bidden. Wat doet mij dat goed.

Ja ik ben een Christen. Ja ik ga graag naar de kerk. Ja ik heb slokdarmkanker. Helaas denken mensen wel eens dat als je Christen bent het alleen maar happy halleluja is of dat je niet verdrietig mag zijn. Jezus Christus is niet voor niets mens geworden zodat Hij als geen ander weet wat het is om verdrietig te zijn of pijn te lijden. De pijn die Hij leed aan het kruis weegt niet op tegen de pijn die ik nu ervaar in mijn lijf.  Als Christen heb ik hoop.    Binnenkort weer Goede Vrijdag en daarna Pasen. Het feest waar ik mag vieren dat Hij opgestaan is uit de dood.

Daags na het bericht stromen kaartjes en bossen bloemen binnen. Ons gezin houdt wel van galgenhumor. Als mensen roepen wat heb je toch veel bloemen gekregen zeg ik gelijk dat ik ze liever nu heb dan op mijn kist.   Ik geniet van de prachtige bloemen en hun heerlijke geuren. Daarnaast krijg ik heel veel kaartjes. Ik ervaar een rust in mijzelf die alle menselijke verstand te boven gaat. De rust die alleen Jezus Christus kan geven. Ik voel mij dankbaar.

Op een dag kom ik gelijk aanlopen met de postbode. Zo zo zegt hij, ik heb veel kaartjes hier. Dat is vast voor een verjaardag! Hij ziet mijn verbaasde gezicht, alhoewel ik dacht dat ik dat toch echt verborg,  en zegt er snel achteraan dat het ook voor iets minder leuks kan zijn.   Met een lachend gezicht zeg ik dat het laatste inderdaad het geval is. Oh sorry zegt hij. De beste man probeert zich er snel uit te praten waarop hij zegt, ik heb al eens eerder zoiets gehad.

Ik dacht toen ook dat het voor een verjaardag was en toen bleek het om een overlijden te gaan. De beste postbode beseft op dat moment dat hij nu beter zijn mond kan houden en staat er nog ongemakkelijker bij dan de eerste keer dat hij wat zei. Ik lachte vriendelijk naar hem en stelde hem met enige woorden als, het maakt niet uit hoor, op zijn gemak waarop hij zijn weg vervolgde.