Gooi het er maar lekker uit!

Een aantal dagen na de chemo hang ik s-nachts over de wc-pot. Beroerd tot en met. Het lijkt alsof ik helemaal geen kracht heb om alles eruit te gooien. Snel een Primperan pakken. Dit medicijn kreeg ik tegen het overgeven. Ik heb op voorhand om een zetpil gevraagd want als je misselijk bent en dan nog een pil moet gaan slikken, dat lukt mij niet, is mijn ervaring. Daarnaast heb ik een enorme stekende pijn in mijn lijf gehad vannacht. Ondanks de paracetamol en mijn Tramadol kwam de pijn er toch doorheen.

Ik had mij Koningsdag anders voorgesteld. Zeker omdat ik mij de eerste paar dagen na de chemo goed voelde. Ik had de ijdele hoop dat ik in ieder geval even naar de vrijmarkt kon gaan maar ik kwam pas uit bed toen deze bijna afgelopen was.

Zo moe heb ik mij in geen jaren gevoeld want na twee uur ga ik weer een paar uur slapen. Totaal geen energie. S-Avonds wel een beetje gegeten maar zelfs dat is vermoeiend. Ik besluit dan maar om na de warme maaltijd weer naar bed te gaan.

Ik heb klokje rond geslapen. Met de energie die nog rest in mijn lijf spring ik onder de douche. Nou ja springen, ik stap onder de douche. Alles lijkt in slow motion te gaan.

Ik zit beneden en pak wat te drinken. Koffie lust ik niet meer en omdat ik veel eiwitten binnen moet krijgen ga ik voor een glas melk. Ik neem mijn medicijnen in. Ongeveer een half uur later trek ik een sprintje naar de wc. Alles komt eruit. Ik ga daarna weer zitten en kom even bij. Wat een tegenvaller is dit.

Ik ga mijn bijbel lezen. Psalm 23. Ik barst in tranen uit. Hij weet als geen ander hoe ik mij voel. Gisteren las ik Psalm 22. De messiaanse psalm waarin staat mijn God, mijn God waarom hebt u mij verlaten. Bij de voetnoot staat het volgende:

David gaf een verbluffend nauwkeurige beschrijving van het lijden dat de Messias honderden jaren later zou doorstaan. David doorstond blijkbaar een of andere grote verzoeking, maar door zijn lijden behaalde hij (net als de Messias later) de overwinning.

Nu wil ik mij absoluut niet vergelijken met David of Jezus maar die chemo en bestraling voelt wel als een verzoeking waar ik gewoon de overwinning op moet gaan behalen! Hij weet ervan.

Ik lig in bed en zie op mijn tablet een berichtje van mijn nicht uit Canada. Ze vindt het zo erg dat ik hierdoor heen moet. Ze stuurt ter bemoediging een lied. You raise me up van Selah. De eerste zin, When I’m down, and oh my soul so weary……Ineens lig ik keihard te huilen in mijn bed. Tranen rollen over mijn wangen en ik voel mij te rot om mijn bed uit te stappen en naar mijn man te gaan om lekker mijn hoofd tegen hem aan te leggen en zijn arm om mij heen te voelen. Ik voel mij even eenzaam en bulder zo hard dat ik het uitroep naar God. God hou mij vast en trek mij hierdoorheen. Na deze huilbui word ik kalm. Ik val in slaap. Zelfs in mijn slaap zorgt Hij voor mij.