chemo numero uno

Na lang wachten, een week extra wachten duurt lang, is dan de tijd aangebroken voor mijn eerste chemo. Met een lichte spanning loop ik door de gang van het ziekenhuis. Route 266 die wij lachend omtoveren tot Route 66 de bekende route die we samen nog wel eens willen gaan maken met een motor. Ik druk op de knop van de lift, stap erin en samen denken wij gelijk op de 11e etage aan te komen. Niets is minder waar. Bij de vijfde etage worden we weer naar beneden gestuurd. Spoed, verlaat de lift! Zien we op een display knipperen. We verwachten een brancard aan te treffen met iemand die met spoed naar boven moet of iets dergelijks. Niets is minder waar. Alle deuren zijn dicht en het brandalarm gaat af. Sommige mensen vertrouwen de situatie niet en gaan gelijk richting uitgang. Wij staan gewoon om ons heen te kijken. Het zal wel vals alarm zijn. Een paar minuten later stappen wij een andere lift in en zitten we in no-time op de 11e etage.

Een vriendelijke verpleegkundige groet ons en zegt dat ze zo bij ons komt. De dame achter de balie meldt ons aan. We krijgen wat papieren informatie mee en een polsbandje. Op naar de wachtkamer. In de wachtkamer ziet mijn man dat de gegevens op mijn polsbandje niet kloppen. Daarop ga ik maar even terug naar de balie. Met schaamrood op de kaken verontschuldigt zij zich meerdere keren. Maakt niet uit hoor zeg ik, kan gebeuren. Trouwens, ik word er gelijk een aantal jaren jonger op nu ik mijn eigen polsbandje om heb.  Door dit te zeggen kan de dame achter de balie weer een beetje lachen en ziet zij dat ik het luchtig opneem. Ondanks dat blijft ze daarna nog een paar keer haar excuus aanbieden.

Ik word opgehaald door de vriendelijke verpleegkundige die ons in de gang ook al tegemoet was gekomen. Ze brengt mij naar mijn kamer.  In ga lekker in bed liggen en ben er klaar voor. Eerst een infuus voor het maagzuur. Daarna even doorspoelen met een zoutoplossing. Het volgende infuus is tegen misselijkheid. Opnieuw doorspoelen. Nu krijg ik een zogeheten bolusinjectie via het infuus. Dit middel wordt gegeven tegen een eventuele allergische reactie. We zijn al een tijd op weg en nu gaat het gebeuren. Ga ik, ondanks dat ik een middel tegen een allergische reactie heb gekregen, toch nog reageren op de Taxol (chemo) gezien mijn allergische reactie op coniferen.

De verpleegkundige blijft er 15 minuten bij zitten. Dit doen ze standaard bij de 1e en 2e keer. Zo kan ze ook even bijkomen want het is superdruk op de afdeling. Mijn lieve man vraagt nog of hij wat te drinken voor haar kan halen maar ze had al een kop thee meegenomen. Ineens voel ik een rare druk in mijn keel. Ik kan het gevoel niet omschrijven. Bij de intake, en vooraf aan de chemo moest ik laagdrempelig alles wat anders was aangeven. Dus dat deed ik nu ook. Ik kon gewoon niet goed aangeven wat anders was. Daarnaast was ik al heerlijk slaperig geworden van een van de andere medicijnen. De chemo werd stilgelegd. Nadat de klachten afgezwakt waren en er overleg was geweest met een arts werd er weer opnieuw gestart. Verder geen gekke klachten gehad.

Na heerlijk geslapen te hebben werd ik ook nog in de watten gelegd met een middag snack. Lekker voor een stukje kaas gekozen, dit kreeg ik in kleine hapjes nog wel weg. Nadat taxol ingelopen was kreeg ik carboplatine (chemo).  Het einde was in zicht. Ik kreeg nog een lekker blikje fris (heerlijk koud!) en nadat mijn infuus zijn laatste spoeling had gekregen stond ik weer naast mijn bed.

Ik zou mogelijk slecht kunnen slapen van de dexamethason die ik ook kreeg. Welnu, ik heb vannacht geslapen als een roosje. Ik werd halverwege de nacht wakker omdat ik enorme dorst kreeg.  Mijn lieve man slaapt erg licht en zodra ik rechtop zit vraagt hij gelijk wat er is en of hij iets kan doen.  Ik zei dat ik erg veel dorst had en naar beneden wilde gaan om wat te drinken te halen. Voordat ik mijn zin af kon maken zei hij dat hij het wel ging halen. Hij snelde zich naar beneden om vervolgens met een heel groot glas met ijsklontjes en ijsthee weer terug te komen. Alles lekker opgedronken waarna ik weer heerlijk geslapen heb.

Vanmorgen weer fris en fruitig opgestaan. Ik ben dankbaar dat ik mij nog zo goed voel. Daar geniet ik van omdat ik weet dat het ook zo anders kan verlopen. Ik dank God opnieuw en opnieuw voor Zijn trouw en Liefde.