Foodfight

Foodfight

Je hebt vast weleens gehoord van het woord foodfight. Dan zitten een aantal mensen aan tafel die lekker melig zijn en wat af lachen. Opeens pakt iemand een lepel vla of een lepel doperwten (je zou haast denken dat ik uit ervaring spreek) en schiet dat naar een ander toe. Hilariteit ten top want in no-time doet de hele groep mee. Nadat de foodfight klaar is begint men met opruimen.

Ik wil het woord een andere betekenis geven. Het is eerder fight with food. Gisterenavond had ik een lekker zacht stukje vis. Olijfolie in de pan, vis kruiden en hopla even bakken. Ik had trek en keek er echt naar uit om een hap te nemen van mijn kabeljauwhaasje. Eerste hap….. oké misschien iets te groot of te kort gekauwd. Het stukje blijft hangen. Mijn jongste zoon had al eerder voor de grap gezegd dat ik dan maar moest springen, dan zou het ook zakken. Ik sta op van tafel en begin te springen. Drie verbaasde gezichten kijken mij aan alsof ik gek ben. Dat ben ik ook wel een beetje maar it runs in the family zou ik zo zeggen. Natuurlijk helpt springen niet dus ga ik maar weer zitten. Hap appelmoes en daarna meerdere slokken melk en voilà, geen last meer.

Volgende stukje vis. Voorzichtig neem ik een klein stukje vis. Kauw mijzelf een breuk op dat ene kleine stukje vis en probeer het zelfs in etappes door te slikken. Ineens krijg ik last van een stekende pijn. Ik weet niet waar ik het zoeken moet. Ik spring weer van tafel en dit keer niet om weer verder te springen en het te laten zakken maar hopen dat wrijven helpt en de rest mijn verbeten gezicht niet ziet. Tjonge jonge wat een tegenvaller! Dit doet zo’n pijn!

Al boerend zit ik aan tafel omdat er veel lucht mee is gegaan met het eten. Bij de laatste boer, waar ik niets aan kan doen, verpest ik ook nog de eetlust van mijn zoon want er kwam wat eten omhoog. Hij hoort dat aan het geluid en omschrijft het als een kotsboer. Ik wil haast zeggen, als 1 lid lijdt lijden alle leden maar nee, laat ik dat maar niet doen.

Ondertussen gaan bij mij de raderen draaien. Wat kan ik nog wel eten. Zou de tumor groter zijn geworden waardoor de passage klachten toenemen? Ik breng mijzelf gelijk een halt toe en laat niet toe dat er allerlei doemscenario’s door mijn hoofd gaan spoken want daar heb ik niets aan.

Een uur later zit ik met een ijsje op de bank. Hè wat is dat lekker! Iets zonder problemen te eten. Daar geniet ik enorm van. Het ijsje wordt nu echt comfortfood. Ik heb besloten nog even NCIS te kijken en dan maar naar bed te gaan. Zelfs zitten op de bank, überhaupt ergens zitten, zit ik nu niet op te wachten omdat het niet echt comfortabel is.

Ik lig in bed. Heerlijk. Mijn lijf ontspant en in no-time lig ik te slapen. ’s Nachts word ik meerdere keren wakker van de pijn. Stekende pijn! Vanaf dat moment hazenslaapjes en bidden.

De duiven maken mij weer wakker om halfzeven. Ik heb een rolluik voor mijn raam maar met dit weer doe ik deze niet naar beneden zodat ik mijn raam lekker open kan zetten. Deze duiven hebben besloten precies bij mijn raam bovenop het rolluik een nestje te maken. Het lijkt wel alsof ze op mijn kussen zitten s morgens, zo hard klinkt het. Oehoe hoe Oehoe hoe…. Gek word ik ervan.

Nog even wegdommelen en niet later strompel ik met een hoofd dat er nog niet helemaal bij is naar beneden, geef Henk een kus en pak eerst maar eens koffie. Ik sla mij bijbel open en ga psalm 16 lezen. Bij vers vijf gaan mijn ogen letterlijk open en bij het laatste vers, vers 9 maakt mijn hart een sprongetje.

Psalm 16:5-9 (Het Boek) Here U bent alles wat ik bezit en ooit begeer. U leidt mijn hele leven. U geeft mij meer dan ik nodig heb en alles wat ik van U ontvang geeft mij grote vreugde. Ik loof de Here Die mij steeds de weg wees. Zelf wanneer ik slaap, leidt Hij mij. Dag en nacht is de Here de grootste in mijn leven; omdat Hij mij leidt, struikel ik niet. Daarom is er vreugde in mijn hart en ben ik gelukkig. God zorgt ook voor mijn lichamelijk welzijn.

Als ik deze verzen lees ben ik dankbaar! Dankbaar om te weten dat Hij altijd bij mij is en ook zorgt voor mijn lichamelijk welzijn. Hij is er als ik slaap, Hij is er als ik wakker ben. Hij zorgt voor mij! Wat een zegen!