De eerste dagen na de operatie

In dit blog ga ik het voornamelijk hebben over het herstel van mijn buismaagoperatie. Wat ik echt wil benadrukken, is dat dit mijn herstel is. Jouw herstel kan zo anders lopen. Iedereen gaat tenslotte ook op zijn eigen manier om met deze ziekte en de mogelijke operatie(s) die daarbij horen. Wat ik wel kan delen zijn de praktische dingen waar men, als het goed is, altijd wel iets van kan gebruiken, althans dat hoop ik. Daar zijn deze blogs tenslotte óók voor.

Voor mij werkt het echt therapeutisch door alles van mij af te schrijven, daarom ben ik ook met bloggen begonnen.

Tijdens mijn opleiding voor Verzorgende IG mocht ik ook een jaar werken op de revalidatie. Daar werd altijd benadrukt hoe belangrijk het is om fit te zijn voor een operatie omdat het revalidatieproces hierdoor ook sneller verliep. Er werd daar altijd gezegd; Fit het ziekenhuis in, snel het ziekenhuis uit. Mensen die dan op de revalidatie kwamen en voorheen een goede conditie hadden revalideerde sneller dan iemand waarvan de conditie voorheen slechter was. Logisch denk je maar ik mocht het nu ook echt ervaren.

Na mijn chemo en bestralingen moest ik 6 tot 8 weken wachten tot de operatie, de zogeheten herstelfase. In de tijd ben ik het wandelen gaan opbouwen, mijn grens verleggen om weer een stuk te fietsen. Iedere keer kwam ik er moe, maar voldaan thuis. Als ik dan daarna moest slapen vond ik dat helemaal niet erg! Ik had tenslotte mijn grens verlegd. Uiteindelijk kon ik weer een half uur met de hond lopen.

Ook wilde ik graag zoveel mogelijk zelf mijn dingen blijven doen. Boodschappen deed ik met wel 10 tassen of iets dergelijks zodat ik ze niet te zwaar zou maken en ook zelf kon helpen met het uitladen van de boodschappen.

Gelukkig vergat ik ook regelmatig spullen die in mijn huis boven lagen mee te nemen naar beneden. Hierdoor liep ik vaker de trap op en af.

Kleine dingen zoals je ziet. Dus als ik het heb over conditie opbouwen kan dat met wandelen en/of fietsen. Je hoeft niet gelijk de sportschool in. Daar was ik persoonlijk blij mee. Je moet ook echt doen wat bij jou hoort. Als de sportschool wel jouw ding is, hoppa naar de sportschool voor de operatie. Je hebt er echt profijt van. In dit alles ben ik stellig overtuigd dat hoe fitter je kan worden voor de operatie je jouw weg hierin moet zoeken wat bij je past want je herstel gaat er echt sneller door.

Tevens krijg je in de aanloop naar de operatie een mooi apparaat mee, de zogeheten Duo breathing trainer. Met dit apparaat moet je oefenen om te voorkomen dat je een mogelijke longontsteking oploopt omdat de ademhaling na je operatie anders is. Diep ademhalen gaat moeilijk omdat alles pijn doet. Oefen hiermee in de aanloop naar je operatie. Ook hier heb je profijt van want de derde dag komt de fysiotherapeute hiermee oefenen en geloof mij, zelfs de lichtste stand ging mij moeilijk af.

Nu ben ik bezig met de opleiding Verpleegkundige en dan lig je in het ziekenhuisbed. Opeens ben je patiënt wat echt een hele andere ervaring is. Ik vond het moeilijk om zaken los te laten omdat je zelf ook een bepaalde werk-ethiek heb.

Ik slik medicijnen. Ik wist dat ik zeker de eerste dagen niet kon slikken en medicijnen door mijn sonde (jejunostomie) moest toedienen. Ik ben op voorhand gaan uitzoeken welke er door mijn sonde gegeven konden worden. Dankzij mijn opleiding heb ik een mooi document dat heet “enteralia voor medicijnen, wel of niet malen voor sonde” erbij gepakt en gecheckt of alles gemalen mocht worden en of er een alternatief voor was. Uiteindelijk kwam ik erachter dat er één medicijn niet gemalen mocht worden maar dat er ook niet echt een alternatief voor was. Dit kon ik dus meenemen naar de gesprekken die ik had als voorbereiding op de operatie. Moraal van het verhaal, als je medicijnen slikt vraag dan aan je huisarts of casemanager van het ziekenhuis of zij dit op tijd voor je kunnen uitzoeken zodat je niet voor onverwachte situaties komt te staan. Tijdens het verblijf hebben wij toch nog met enige regelmaat moeten aangeven dat dit medicijn voor de operatie was afgebouwd. Daarom ben ik zo blij met goede communicatie. Zo kunnen zaken opgehelderd worden.

Na een nachtje PACU ga je weer terug naar de afdeling heelkunde. De eerste dag na de operatie ga je al op de rand van het bed zitten. Zo leer je gelijk hoe je het beste uit je bed kan komen zonder je lichaam te veel te belasten. Het liefst wil de fysiotherapeut dat je vanaf dag 1 met de zogeheten duo breathing trainer begint. Eén keer per dag om mee te starten maar naar mate je verder komt in je herstelproces toch het liefst wat vaker per dag.

De tweede dag is de oefening om op een stoel te zitten. Dat viel best wel tegen kan ik je zeggen. Je lichaam heeft een opdonder van de operatie gekregen en om dan rechtop in een stoel te zitten moet je even door de zure appel heen bijten. Wat was ik trots dat het mij gelukt was. Vier die kleine momenten hoor want na zo een operatie is het echt een prestatie.

De derde dag is de oefening, naast het op de stoel gaan zitten, proberen een stukje te lopen. Lopen denk je? Ja lopen! Met je infuuspaal een stukje lopen. De fysiotherapeut komt ook langs en neemt een aantal zaken met je door. Je loopt al snel te gespannen/verkrampt dus daar krijg je tips voor.

Meestal als er vragen waren vanuit mijn kant kwamen die uiteraard niet op het moment naar boven als de dokter, diëtiste of fysiotherapeut voor mij stond dus schrijf je vragen op want op een of andere manier lijken je hersens wel watten geworden (althans bij mij wel).

De vierde dag moest ik mij klaarmaken voor de sliktest. Ik heb gevraagd of zij mij voordat ik deze moest ondergaan een middel konden geven tegen de misselijkheid omdat ik daar snel last van heb. Gezien mijn status waar alles nog pijn doet vond ik dat voorkomen beter was dan genezen.

Bij de sliktest moest ik ruim zes keer een goede slok contrastvloeistof doorslikken. Hier heb ik erg tegenop gezien en vond het ook achteraf niet meevallen. Maar ja, wat moet dat moet!  Er was een hele vriendelijke broeder die mij echt op mijn gemak stelde en mij er doorheen sleurde. Daar ben ik echt dankbaar voor geweest en heb hem dat ook verteld. Teruggekomen op de afdeling bleef ik op de klok kijken en hoopte ik dat ik snel antwoord kreeg.

Het duurde behoorlijk wat uren maar als ik eerlijk ben kunnen dit soort zaken je veranderen in een egoïstisch “monster”. Je wilt het liefst een uur later de uitslag hebben. Je denkt alleen maar aan jezelf en niet even aan die dokter die nog meerdere mensen moet helpen en/of andere uitslagen moet beoordelen. Die artsen worden constant aan hun jasje getrokken maar op dat moment wilde ik alleen maar snel de uitslag, net alsof ik de enige patiënt was. Het is hilarisch als je erover nadenkt maar ik denk dat het menseigen is dat je het liefst zo snel mogelijk de uitslag wil krijgen. Het was het wachten waard want mijn sliktest was goed gegaan en ik mocht dus weer voor het eerst iets vloeibaars eten. Een appelmoesje en een kop runderbouillon was de beloning.

Je zou denken dat ik een hongergevoel zou hebben. Absoluut niet. Het schijnt zelfs dat het een half jaar tot een heel jaar kan duren eer je lichaam aangeeft dat je het moet voeden. Dat vond en vind ik nog steeds bizar.  Toch die tijd eet ik om de twee uur iets voedzaams. Je moet nu heel bewust eten.  Toch wil ik ervoor waken dat ik er niet al te obsessief mee omga.

Nu thuisgekomen ga ik langzaamaan mijn conditie weer opbouwen. Straat uit lopen en weer terug naar huis is al vermoeiend maar ik weet zeker dat ik over een paar weken huppelend dit traject afleg.  Binnenkort komt er ongetwijfeld weer een nieuw blog uit met betrekking tot de nieuwe ontwikkelingen in mijn herstel. Keep you all posted en bedankt voor het lezen van mijn blog. Hopelijk heeft degene die de operatie nog moeten krijgen wat gehad aan de tips of wat er zoal gebeurd na de operatie zodat je er een beetje een beeld van kan krijgen. Diegene wens ik heel veel sterkte voor wat komen gaat. Ben je ook nog eens een Christen dan wil ik je deze bemoediging nog meegeven. Hij gaat met je mee en zal je hierdoor heen dragen. Je mag schuilen bij Hem. Zeker in de nachten dat je je alleen voelt weet je dat Hij bij je is. Ook dán mag je om Zijn hulp vragen en Hij zal zeker luisteren.