Na de operatie (Use it or lose it)
Na de operatie (radicale prostatectomie) was ik verbonden met allemaal slangen. De narcose hakte er bij mij flink in. Wat voelde ik me beroert, misselijk en doodmoe. Het duurde voor mij heel lang voordat ik weer bij mijn positieve was. Na een onrustige nacht, werden de meeste slangen de volgende ochtend van mij losgekoppeld. Ik was gesloopt maar dit voelde als een verlossing. Ja zelfs ondanks de plasbuis en buikkatheter. Ik had nog nooit een katheter gehad, dus dat was wel even schrikken. De uroloog kwam langs en legde mij uit waarom ik twee katheters had gekregen. De uitleg hielp mij tot rust te komen en mijn lot te accepteren. De volgende ochtend was er weer een zoveelste controle. Vier vriendelijke verplegers om mijn bed. Daar lag ik weer open en bloot, voor een viertal jonge vriendelijke verpleegkundige. Alle wonden en katheters werden zorgvuldig geïnspecteerd en verzorgd. Ik hoefde me nergens voor te schamen, maar ik schaamde me wel met al die slangen. Wat zouden ze van mij vinden? Ondanks min onbehagen ervoer ik begrip en deskundigheid. Langzaam voelde ik mijn schaamte wegvloeien en werd ik weer rustig. Diezelfde middag mocht de peniskatheter er al weer uit. En dit keer was het de buurt aan Silvia om mijn peniskatheter te verwijderen. Ik werd bang. De dag ervoor was ik getuigen geweest van de handeling bij mijn buurman. Waarbij hij een schreeuw van pijn had gegeven. Veel tijd om bang te zijn kreeg ik niet. Vriendelijk werd mij gevraagd even diep adem te halen. Een kortstondig branderig gevoel en de plasbuiskatheter was eruit getrokken. Zonder een kik te geven in tegenstelling tot mijn buurman. De verpleegkundige gaf me een compliment en dekte alles weer toe. Op naar herstel. En nu zonder peniskatheter. Het duurde nog een dag of we kregen het advies om de penis maar eens te stimuleren. Het zou mooi zijn wanneer er weer een erectie kan worden gekregen. Een regelmatige goede doorbloeding van de zwellichamen blijft belangrijk voor een gezonde penis. Zeker nu de nachtelijke erectie niet meer komen. De verpleegkundige zeiden het schaamteloos. “Use it or lose it”. Zo ontdekte ik dat penistherapie echt bestaat. Toen ik mezelf mocht douchen, zag ik de mogelijkheid om eens wat te proberen. Ik was gewend dat ik een erectie kon krijgen wanneer ik dat wilde. Maar ondanks de stimulaties kreeg ik geen erectie. Hoezo een zenuw sparende operatie. Mijn penis deed niets meer. Dit was het moment dat ik me realiseerde dat ik nu echt een erectiestoornis had. Mijn gedachte gingen terug naar het moment dat ik voor het laatst een erectie had gehad. Ik werd bang en maakte me zorgen. Later dan nog maar eens proberen. ’s Avonds onder de lakens als het donker is. ’s Ochtends na het douchen. Het advies “Use it or lose it” was bij mij als een bom naar binnen geslagen. Ik wilde snel mijn penisconditie weer terug. Maar wat ik ook probeerde, ik kreeg geen erectie meer.