Alstublieft geen erectiestoornis.

Met vertrouwen ging ik samen met mijn lief naar de uroloog. Hij zou een overleg hebben gehad met andere urologen om mij een advies te geven. Maar oeps. Dat viel tegen. Hij wilde mij uiteindelijk toch geen advies geven. Daarentegen werd de gelegenheid genomen om mij nog meer informatie te verstrekken. De effecten/bijwerkingen van de verschillende “behandelingen” verschillen enorm. Het was aan mij om hierover een oordeel te geven en daarmee een keuze voor een behandeling te maken. Wederom gaf hij mij de indruk dat mijn diagnose kanker niet zo erg was. En dat deze goed te behandelen was. Hij zal gelijk hebben gehad, maar voor mij was het een groot zwaard van Damocles. Ik was toch bang en ik maakte me zorgen over de toekomst. Wat stond mij te wachten? Mijn buurman was immers kortgeleden overleden aan prostaatkanker. Zwijgzaam en teleurgesteld liepen we terug naar huis. Mijn onzekerheid en twijfels waren toegenomen in plaats van afgenomen.

Het was een dierbare vriend die mij het advies gaf om voor een second opinion te gaan bij Prostate Center Europe te Gronau. Snel daarna had ik een online afspraak met een zelfgekozen Uroloog. Vooraf moesten we dan wel alle medische gegevens en onderzoek uitslagen doorgeven. Opdat de Uroloog zich kon voorbereiden op de online afspraak. Zogezegd zo gedaan. Het gesprek was in het Engels en duurde drie kwartier. Hij had mij en mijn lief ruimschoots overtuigd dat een Prostaat verwijdering met de Da Vinci robot de beste behandeling was voor mij. Juist vanwege mijn jonge leeftijd van 58 jaar. Hij nam mijn grote zorg voor een erectiestoornis heel serieus. En met een zenuw sparende operatie zou de kans op erectieherstel hoog zijn. Zorgvuldig en gedetailleerd motiveerde hij in alle rustig de behandeling. Ik was erg blij met zijn uitleg. Het gesprek had bij mij een keuzezorg weggenomen. Mijn vrouw liet me weten dat deze behandeling altijd al haar voorkeur had. Ik had zo weer vertrouwen in een goede afloop gekregen. Maar de complete prostaat verwijdering vond ik wel eng. Daar was ik eigenlijk nog niet op voorbereid. En dan ook nog een behandeling in een Duits ziekenhuis. Dat vond ik best wel spannend. Diverse vooronderzoeken moest ik doorstaan om überhaupt te kunnen worden opgenomen. Ook kreeg ik het advies om vooraf een bekkenbodemtherapeut te bezoeken. Daarover meer in mijn volgende blog.