Brief aan Chirurgie

vrijdag 27 maart 2020

Gisteren stond er een bericht in 'mijn umcg', dus een beetje gespannen (het kan ook een oproep zijn) las ik de brief:
.... genoodzaakt om sommige operaties uit te moeten stellen... 
Uitstel dus, mijn hart bonkt, angst, teleurstelling, allerlei gedachten gaan door mijn hoofd.
Eigenlijk ben ik ook boos, boos dat er mensen zijn die een operatie heel hard nodig hebben zoals de meneer met een kunsthart, hij wacht op een harttransplantatie maar eigenlijk kunnen ze het IC-bed niet missen waar de donor (die meerdere mensen kan redden) moet liggen, alles door de gevolgen van het coronavirus ... Zo zijn er vast heel veel 'gewone' patiënten die 'even' opzij worden geschoven.
Niet dat ik het niet begrijp maar het is best frustrerend, toch?

Ik was helemaal uit mijn doen en werd pas weer rustig nadat ik deze brief had geschreven:

Vanochtend kreeg ik het bericht dat mijn operatie wordt uitgesteld vanwege het coronavirus en de druk op het UMCG die hiermee gepaard gaat.
Allereerst, ik begrijp dat helemaal, het is zo verschrikkelijk wat er momenteel gebeurd door dat virus, maar ik lees in de brief dat ‘sommige operaties’ niet doorgaan waaronder de mijne ‘volgens de richtlijn van de Nederlandse Vereniging voor Heelkunde’. En daarom vraag ik mij af welke operaties dan wel doorgaan? Wat is deze richtlijn?

Het maakt mij heel angstig, als ik lees dat er in de brief van 17 februari naar mijn huisarts als laatste conclusie staat: ‘SB IPMN met toename volume cyste en aanwezigheid van nodus hierbij geacht als worrisome feature met plan een PPPD’.

Daarnaast staat er in mijn UMCG bij ziektegeschiedenis: maligne neoplasma van pancreaskop (SB_IPMN met groei)’.

Er is mij verteld dat het een voorstadium van alvleesklierkanker kan zijn maar als ik bovenstaande lees heb ik daar een ander gevoel bij.

Sowieso heeft mijn gevoel mij vanaf het moment dat ik wist dat de cyste verdubbeld was qua grootte in 4 jaar, ingegeven dat dat ‘ding’ eruit moest! Ik heb er als het ware bovenop gezeten en aangedrongen en was zo opgelucht dat ik er nog op tijd bij was… Het zal toch niet zo zijn dat ik door het coronavirus straks te laat ben?

Want mij is ook verteld (door dokter C.R. Hoepel) dat ik binnen 4 tot 6 weken opgeroepen zou worden omdat ‘als we te lang wachten en het kan later niet meer is dat onze schuld’.

Al met al ben ik heel bang dat ik, als ik eindelijk word opgeroepen (waarschijnlijk na een aantal maanden) dat het dan te laat kan zijn… dat ik inmiddels uitzaaiingen heb en er niets meer aan te doen is. Ik weet uit ervaring (als naaste) hoe snel het kan gaan en dat het niet altijd goedkomt.

Nogmaals, ik begrijp echt dat het coronavirus alles veranderd en op de kop zet èn dat het gevolgen heeft maar ik zou graag geruststelling willen dat het in het ergste geval het niet mijn leven gaat kosten…

Toen ik hem had gestuurd dacht ik wel: Is dit niet wat overdreven? Er zijn natuurlijk heel veel anderen die veel urgenter zijn dan ik. En wat als straks blijkt dat het een goedaardige cyste is en ik helemaal geen kanker heb zoals ik nu denk? Ik hoop het natuurlijk heel erg dat het goedaardig is! Maar dan stuur ik de brief ook uit naam van al die anderen, misschien denken ze er nog eens goed over na, de artsen die beslissen over ons...