Topsport

Bibian Mentel-Spee legt de lat voor het leven na kanker voor ons lotgenoten wel erg hoog. Grapje, alleen maar grote bewondering voor deze meervoudig winnares van paralympisch goud. En belangrijker nog, laat het voor haar een ‘leven na kanker’ blijven. Opdat ze niet voor de tiende keer te horen krijgt dat ze kanker heeft.

Goud
Het mentale aspect van topsport fascineert mij enorm, altijd al. Ook als topsporter verlies je vaker dan je wint of je moet van uitzonderlijke klasse zijn, dat zijn er maar weinig. Wat motiveert Ireen Wüst om zo lang aan de top kunnen blijven? Wat geeft atlete Dafne Schippers kracht (afgezien van Campina ) om over een teleurstellend olympisch zilver te komen omdat je zo gedreven ging voor goud? Hoe bereikte mijn persoonlijke favoriet dressuuramazone Anky van Grunsven met verschillende paarden keer op keer, decennia lang het allerhoogste niveau? Wat veranderde schaatser Kjeld Nuis van een tweevoudig misloper van de olympische spelen tot een tweevoudig winnaar? Hoe moet mentaal het voor Sven Kramer zijn om de topvorm niet te hebben die nodig was voor zijn ambities van dit seizoen? En wat gaf Bibian Mentel-Spee power om zo te kunnen presteren?

Beter
Ergens lijkt het leven in remissie wel op het leven van een topsporter. Beide levens staan grotendeels in het teken van één ding: beter worden. De herstellenden willen beter worden dan ze waren qua welbevinden en topsporters willen dat ook, maar zij willen bovenal beter worden dan de rest. Daarvoor zijn we allebei bezig met het opbouwen van onze conditie, moeten we (leren) luisteren naar ons lichaam, kennen we periodes dat het niet vooruit lijkt te gaan en letten we op wat we eten. Bovendien hebben we veel baat bij rust. Want topsporters liggen vaker op bed te Netflixen dan je denkt en een hele dag in de benen zijn lukt mij nog alleen op zon- en feestdagen.

Support
Onze way of life kost bovendien veel geld, al hebben de meeste topsporters vermoedelijk gullere sponsors dan ik. Daarnaast kunnen we niet zonder de support van gezin, vrienden en familie. Al is ons sociale leven beperkt, omdat beter worden veel tijd en energie kost. Topsporters reizen de wereld over zonder veel toeristisch te zien behalve sportfaciliteiten, daarentegen vind ik de rit van Friesland naar het St. Antonius Ziekenhuis in Nieuwegein al een wereldreis. (Toeristisch was het natuurlijk ook niet, ik had controle deze week namelijk, alles was goed!)

Doorgaan
En natuurlijk boeken we onze successen, maar vaker blijft na al ons harde werk die medaille uit of zijn we qua conditie nog steeds niet waar we wezen willen. Leren omgaan met teleurstellingen -vallen, opkrabbelen en weer doorgaan- is misschien wel de grootste gemene (letterlijk en figuurlijk) deler. Dus wat houdt jou op de been? Wat motiveert jou om door te gaan?