Kanker heb je samen?

‘Wat een spanning voor die ouders van die schaatsers, ik moet er niet aan denken’, heb ik mijn moeder afgelopen olympische weken meerdere malen horen zeggen als een titelkandidaat van start ging. Vlak voor het startschot zagen we dan beelden van een nagelbijtende moeder en de handenwrijvende vader op de tribune.

Nu heb ik sportief gezien nooit iets gepresteerd wat enigszins olympisch uitzicht bood. Wat dat betreft heeft mijn moeder nooit te vrezen gehad.
‘Ik denk dat zij er niet aan moeten denken om een dochter te hebben die kanker had’, reageerde ik een keer. Dat was heel anders. Kanker overkomt je en topsport doe je jezelf aan. Aldus de logica van mijn lieve moeder.

Cytostatica
De slogan ‘Kanker heb je samen’ komt regelmatig voorbij en ik snap hem, maar ik voel het niet zo. Dat heb ik ook met kreten als ‘vechten tegen kanker’ en ‘opgeven is geen optie’. Het is ook een beetje als een koppel zegt: ‘Wij zijn zwanger!’ Super leuk voor ze, maar we weten allemaal wie negen maanden de pineut is of: van het grote wonder dat voortplanting heet, mag genieten. Het is maar net hoe het één en ander verloopt. Ik bedoel, ze lieten twee jaar geleden niet bij degene die mee was met de chemo’s ook wat cytostatica inlopen om te ervaren hoe dat voelt. En iedereen kan maar z’n energieke gang gaan, terwijl ik….
Ik wil niet klagen. Maar af en toe word ik wel een beetje moedeloos van mijn huidige leven. Dit jaar heb ik meer wachtkamers gezien dan de bedoeling was. En hoewel alles bij wijze van spreken met een pilletje of een zalfje kon worden opgelapt, het geeft onbewust en bewust veel onrust en het kost vooral heel veel energie.

Hematon
Ik weet niet of je kanker samen hebt, maar ik weet wel dat kanker niet alleen mij, maar ook mijn omgeving beïnvloedt. Mijn moeder had bijna twintig jaar het rijk alleen en zit nu weer met mij opgescheept. Zij zat dit jaar ook in die wachtkamers, waar was ze niet bij? Ik heb gelukkig dan zo’n moeder die zegt dat ze het niet anders zou willen. Als ik echter mensen hoor zeggen, het is ook zwaar voor je moeder, dan word ik giftig. Dat kan ik echt niet hebben. Wellicht een teer punt, omdat ik mij er zelf nog soms bezwaard over voel. Het irriteert ook dat mensen niet begrijpen dat er een verschil in zwaarte is tussen kanker hebben en de zorg voor iemand op je nemen. Geloof me, ik heb het nu allebei meegemaakt, als je de keuze hebt, dan kies je voor het laatste.

Maar toch, de lotgenotengroep lymfklierkanker van Hematon is ook voor partners, kinderen en ouders van mensen met deze ziekte. Als ik hun zorgen, verdriet en machteloosheid lees, dan zou ik echt niet in hun schoenen willen staan. Ik weet niet of je kanker samen hebt, maar je hebt het zeker niet alleen.