Eet smakelijk!

Als ik lees over wat je zou moeten eten bij kanker of chemo, krijg ik altijd gemengde gevoelens. Enerzijds omdat ik er destijds op een gegeven moment niks meer mee kon. Gewoon omdat ik niets weg kreeg, misselijk was of nergens behoefte aan had. Desondanks heb ik wel wat aan sommige tips gehad die ik tegenkwam via google, dus vandaar dit blog gewijd aan eten en drinken tijdens chemo. ‘Voedsel, wat wel en niet’, is een veel besproken onderwerp met duizenden meningen en standpunten. Wat goed of slecht is, ga ik hier niet verkondigen. Wat ik wel wil vertellen is wat mij goed deed in die tijd.

Symptoom van kanker
Laat ik met het begin beginnen, een symptoom van kanker is verminderde eetlust. Dat had ik ook, vooral de laatste twee maanden voor de diagnose. Ik kwam de dag door op sinaasappels en crackers met brie. Dat was al een teken dat er iets niet in orde was, want normaliter hield ik het daar geen dag op vol. Je valt er wel lekker van af. Hoewel mijn BMI nooit op een dramatisch laag punt was, vonden de artsen het afvallen niet zo leuk als ik. Hun devies was zorg dat je voldoende binnenkrijgt, het maakte hun bij wijze van spreke niet uit wat. Dat vond ik vreemd, later begreep ik het beter. Er waren momenten dat ik al blij was dat ik überhaupt iets wegkreeg. Nog niet eens vanwege misselijkheid, maar omdat je spijsverteringskanaal beschadigd wordt door chemo. Bovendien ervaart iedereen chemo anders, wat voor de ene wel geldt, gaat voor de ander niet op.

Grapefruit
Er waren twee dingen die ik niet mocht eten volgens het info-mapje van het ziekenhuis : grapefruit en nog iets. Dat tweede ben ik ff kwijt, maar het was iets wat ik sowieso nooit at, net als grapefruit. Dus wat dat betreft weinig beperkingen. Bovendien kreeg ik mee dat eten lastig zou kunnen worden omdat cytostatica ook het spijsverteringskanaal beschadigen.

Modder
Van de chemo die ik kreeg, veranderde mijn smaak. Thee smaakte bijvoorbeeld als water met een schepje modder. Al ging groene thee en kamillethee later wel weer. Koffie kon ik niet in mijn buurt hebben, die lucht was zo sterk, ik ging bijna om. Warme chocomel was de oplossing, als ik toch iets warms wilde. Ik zorgde dat ik een zakje oplospoeder bij mij had, voor als ze het niet hadden. In de goede dagen maakte ik smoothies van fruit, maar in de slechte dagen smaakten die nergens naar, net als vruchtensappen. Dan dronk ik Optimel met een smaakje of Yoghi. Ik had het idee dat het ook hielp tegen mijn droge mond. ‘Dronk je ook Yoghi voordat je ziek was?’, vroeg mijn nichtje tijdens het boodschappen doen waarbij ik 4 tweeliterflessen insloeg. Nee, nooit en nu ook never nooit meer.

Zoete troep
Omdat ik dus last van een droge mond of een vieze ijzerachtige smaak had, nam ik vaak een snoepje. Werthers Echte, boterbabbelaars, zachte zoete dropjes; dat soort dingen. Ik had een hele la vol met diverse smaken. Daar werd ik echt stapelgek van om de hele dag te moeten snoepen om een fijn mondgevoel te hebben. Gelukkig bestaat er een gel die een droge mond verhelpt: Biotène, vooral ’s nachts een uitkomst. En verder redde ik mij met kauwgum. ‘Normale’ kauwgum heeft een sterke mintsmaak, dat verdroeg mijn mond niet meer. Het werd na uitgebreid testen Stimorol bosbessen. Kauwgom en melkproducten zorgen er dacht ik voor dat je meer speeksel aanmaakt, dat vermindert de vieze smaak een beetje.

Vezelig
Mijn mond was licht beschadigd en werd gevoeliger, dus ik nam zachte bruine bolletjes in plaats van normaal brood. Koekjes waren niet meer gezellig, de kruimels irriteerden mijn mond. Vlees werd ook lastig, het werd te vezelig om goed weg te kunnen slikken. Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. In het begin bestelde we na elke chemo Chinees eten, maar halverwege stopte dat. Ik kreeg bijvoorbeeld de rendang niet doorgeslikt. Nu ben ik niet zo’n vleeseter, dus dat was geen groot probleem. Als ik toch zin had in iets van vlees, dan ging een heel fijn gesneden diepvrieshamburger nog wel.

Sorry
Er waren dagen dat ik echt niet kon eten. Geen trek en meestal kreeg ik iets ook niet weg. Maar moeders zijn geprogrammeerd om hun kinderen te voeden, dus de mijne bleef zoeken naar iets wat ik wel kon verdragen. Het werd zelfgemaakte broccolisoep. Echt lekker vond ik het toen niet (sorry mam), maar ik kreeg het naar binnen en dat was het belangrijkste. Het gaf bovendien goede moed dat ik toch iets gezonds gegeten had. Op betere dagen at ik gewoon met de pot mee, mijn broer kookte vaak voor mij in die tijd en leverde zijn bijdrage aan mijn gezondheid door zo veel mogelijk soorten groenten in één maaltijd te stoppen.

Frikadel
Waar ik echt heel naar van werd, was de etenskar van het ziekenhuis die tijdens de chemo langskwam. De bijbehorende dames waren zo lief en attent, maar die lucht van die kar kon ik amper verdragen. Ze hadden ook altijd van die soepen die ik nooit at (met of zonder chemo): linzensoep of koninginnesoep. Nooit een doodgewoon tomatensoepje (met ballen). Wat er echt bijna altijd inging was patat mét en een frikadel speciaal. Dat was een van de weinige dingen die normaal bleven smaken.

Na de chemo is mijn smaak niet meer hetzelfde als voorheen. Zo zal ik bijvoorbeeld geen chocolade meer voor mezelf kopen, ik lust het nog wel, maar het trekt totaal niet meer. Ik hou nu meer van zoute, hartige dingen in plaats van zoet. Niet wereldschokkend. Maar twee jaar later kan ik wel nog steeds genieten van het feit dat eten en drinken weer iets normaals is.

Hoe ging het bij jullie? Wat kon je absoluut niet verdragen en wat ging wel goed?