54. Corona

De dagen vliegen voorbij. En dat terwijl ik niet veel doe. Maar in ieder geval wel meer dan een week geleden toen Eric mij nog met alles in de watten legde. Nu moet ik sinds 4 dagen voor hem zorgen. En voor mijn dochter. Allebei corona.

Gelukkig kan ik meer dan ik dacht. Ik kom weer wat in beweging. De afwas en de was bijhouden, beetje opruimen deed ik al. Maar nu ga ik de trap op naar boven en zelfs weer de kelder in. Ontbijt, lunch, avondeten, alles zet ik voor de deur. Met vandaag extra makkelijk, een heerlijke zelfgemaakte lasagne schotel van onze lieve buren. En zo is er ook een tropisch fruitpakket per post gestuurd, een fruitkist voor de poort gezet en vandaag weer een prachtig kerststuk. Nog snel gehaald voor de lockdown. Wat een lieve mensen hebben wij om ons heen.

Dat die lockdown echt nodig is weten wij nu wel. Ook mijn broer heeft corona nadat hij mij had weggebracht naar het ziekenhuis. Waarschijnlijk toen we ‘s avonds met z’n vijven zaten te eten. Toen we nog van niets wisten en niemand klachten had. Even waren we bang dat wij het aan onze oudste dochter hadden doorgegeven en mijn broer aan zijn gezin, en dat het virus zich als een olievlek binnen onze familie zou verspreiden maar gelukkig alle vier negatief. Inmiddels zit onze dochter alweer 10 dagen in isolatie en Eric 7 dagen waarvan 3 met mij. Dit omdat zijn eerste test negatief was en we dachten dat het veilig was.

Het is een rare situatie als je opeens vanachter het raam met elkaar staat te praten, met z’n drieen hunted kijkt via facetime en het eten op plastic bordjes voor de deur zet. Plastic omdat je niks terug in huis wil wat achter is geweest. Ook de mango die ze niet eten laat ik eerst 2 dagen buiten in quarantaine liggen. Morgen ga ik hem afschillen en wassen. Heerlijk tropisch fruit. Gelukkig hebben ze allebei milde klachten. Eric werkt uren in de tuin en is zelfs met de dakgoot bezig. Stil zitten is niks voor hem. Daar wordt hij heel onrustig van. En ook mijn dochter is het helemaal zat. Ze is gemotiveerd en wil graag weer naar stage. Maar ze werkt met kwetsbare mensen dus ze moet nog even wachten. Ik kan er het beste tegen. Tegen het niks doen. Geen goed teken ik weet het. Ik kan ook goed alleen zijn. Ondanks dat ik het tv kijken met mijn dochter heel erg mis en het gewoon even binnenvallen, en ‘s avonds het samen eten en de aanwezigheid van Eric, geniet ik van de woonkamer en ons kerstboompje. De vele pakketdiensten die in onze drukke straat voorbij komen hebben ook wel iets. PostNL, DHL en natuurlijk mijn eigen werkgever UPS, ze rijden af en aan. Zelfs FedEx heb ik gezien. Its Christmas time.

5 dagen na het laatste contact met Eric, vandaag een coronatest gedaan. Ik heb sinds gisteren een klein beetje keelpijn (eigenlijk alleen ‘s ochtends) en ik hoor mijn longen harder piepen dan normaal. “Ik ben benieuwd wat je van de stokjes vindt” appt mijn oudste dochter. “Ik ook.” Pas in de teststraat bedenk ik me dat ik die stokjes al 2 x eerder heb gehad. Dat was in mei, toen ik 11 dagen in het Radboud was opgenomen waarvan de eerste 2 dagen op de corona-verdachte afdeling. Gewoon helemaal vergeten.. Dus vandaag eindelijk weer eens gewone kleren aan. Met mijn pruik en pet voel ik me bijna weer normaal. Mijn dexa vollemaan-gezicht valt zo in ieder geval minder op. En al helemaal met mondkapje. Nu durf ik wel een selfie te maken en naar een aantal vrienden te sturen. Ik rij zelf met de auto naar de teststraat en dat gaat verbazend goed. Ik loop ook wat beter. Ook deze nacht slaap ik slecht (al wekenlang max. 4 uur p.n.) maar dit keer komt het niet door de medicijnen.. want wat als ik corona heb.?

De laatste maanden zo weinig gehuild en zo makkelijk over kunnen praten.. terwijl het de 20 jaar daarvoor altijd andersom was. Zodra ik erover probeerde te praten moest ik huilen. En dus praat je niet. Als ik over deze verandering nadenk klinkt het bijna als een wonder. En ook al ben ik daar eigenlijk niet van, ik weet dat mijn ouders mij helpen. Ik zie ze iedere keer als ik mijn ipad open. Arm in arm in de tuin van paleis ‘t Loo in Apeldoorn. Eric heeft die foto toen gemaakt. Ze geven me precies die blik die ik nodig heb. Heb vertrouwen alles komt goed.