51. Kennedymars

Ho even, kan ik nu niet eens meer brommeren?

Half november, 16 graden en heel de dag zon is de weersvoorspelling. Mijn voorspelling is dat ik daar nog eens van ga genieten. Niet met de fiets of auto maar lekker op de brommer. Helaas komt deze voorspelling niet uit. De weersvoorspelling wel.

Okee, brommeren lukt dus niet. De pijn in rug en heupen is te heftig. Hopelijk veranderd dit nog maar als ik eerlijk ben zie ik het somber in. Het lijkt iedere dag slechter te gaan. Als ik s ochtends wakker word voelt het alsof ik de kennedymars heb gelopen. Zo ontzettend stijf en stram, dat ik soms bang ben dat mijn rug gaat breken. Het ochtendritueel duurt lang en kost veel pijn en energie. Zo lang mogelijk uitstellen  om mijn bed uit te gaan, voetje voor voetje op weg naar de wc. Soms eerst nog de trap af maar steeds vaker slaap ik beneden.

Een zere linkerknie, voeten die tijdens het lopen meer naar binnen lijken te staan. Een onderrug die helemaal vast zit, pijn bij de schouderbladen en nek. Pijn op de heupen. Bovenbenen waar geen kracht in zit. Spierpijn in de bovenarmen. Een gek waggelend loopje, oftewel een andere motoriek zoals de huisarts opviel. Waar ik me op dit moment nog comfortabel bij voel is in de auto rondgereden worden of op de bank liggen onder een dekentje en met een fijn kussen. Met de hond op schoot en tv aan gaan de dagen zo in ieder geval toch nog door.