50. Nieuwe grens

Ondanks de coronatijd met overal om ons heen code-oranje-landen en zo goed als afgesloten grenzen, ben ik dit weekend toch een grens overgegaan. De rollator grens.

Met 51 jaar achter een rollator aanhobbelen is niet het ideale plaatje. Maar toen ik er vorige week een zag staan in een kringloopwinkel moest ik hem toch even uittesten. Mijn jongste dochter verbaasd, sceptisch en met een frons op haar gezicht; “dan heb ik liever dat je een rolstoel neemt.” Zo’n eerlijke en spontane uitspraak, daar kan ik nu nog om lachen! Maar ze is ook de eerste die een paar dagen later roept dat we hem misschien toch moeten gaan halen. Want ze ziet ook dat ik de laatste weken/maanden vanwege heftige spier-en gewrichtspijn steeds meer door het huis strompel en voor de rest heel veel op de bank lig. Dus als ik met een rollator beter kan lopen, waarom niet? En nu, sinds 3 dagen de gelukkige eigenaar van een oude opklapbare rollator. Vanuit de winkel meteen samen met Eric  met de auto rond gaan rijden en zaterdag en zondag mooie herfstwandelingen gemaakt op onbekende paden. Natuurlijk lang niet zo ver en spectaculair als we acht maanden geleden nog gewend waren, maar sowieso genieten!